Miała być oznaką dobrobytu ludzi na całym świecie, a przede wszystkim – miała stać się samochodem dostępnym wszędzie. Po 50 latach od rozpoczęcia produkcji Corolla to jeden z największych sukcesów Toyoty oraz dowód na to, że zwykłe auta też mogą zapisywać wspaniałe karty historii w motoryzacji. Corolla nie miała łatwego zadania, bo w latach 60. rynek samochodowy przeżywał recesję.
Dla konstruktorów dużym wyzwaniem było stworzenie auta, które ludzie będą chcieli kupować i będą mieli za co. Mniejszy model Toyoty, Publica, nie do końca spełniał oczekiwania – klienci szukali auta większego, bardziej komfortowego i z lepszymi osiągami. Dlatego w Corolli zastosowano silnik o pojemności 1077 cm3 i skrzynię biegów o czterech przełożeniach, a w konstrukcji zawieszenia pojawiły się kolumny McPhersona.
Początek Legendy
W listopadzie 1966 r. Corolla pierwszej generacji została zaprezentowana publiczności w 86 salonach Toyoty (Toyota Corolla Store) w całej Japonii. Samochód był produkowany jako 2- i 4-drzwiowy sedan. Zgrabne, przestronne i dynamiczne auto szybko stało się bestsellerem – już w maju 1967 r. miesięczna produkcja Corolli przekroczyła 10 tys. sztuk.
Z Większym Bagażnikiem
Dla tych, którzy potrzebowali dodatkowych możliwości przewozowych Toyota już w 1967 roku (w maju) wprowadziła na rynek Corollę Van, czyli wersję kombi.
Corolla Dla Młodych
W 1968 r. w salonach (Toyota Auto Store) pojawiła się Corolla Sprinter – usportowiona wersja ze ściętym dachem. Do jej napędu służył 1,1-litrowy silnik o mocy 64 KM.
Rozwój modelu
Światowy sukces Corolli na dobre rozpoczął się w latach 70., po debiucie drugiej (w 1970 r.) oraz trzeciej (początek produkcji w 1974 r.; zdjęcie auta obok) generacji. Corolla nr 2 miała m.in. większy zbiornik paliwa (45 litrów) – tak żeby na jednym tankowaniu mogła pokonać 500 km po autostradzie Tokio-Nishinomiya. Wyposażenie mogło obejmować nawet klimatyzację.
Zmiany w napędzie – przedni zamiast tylnego
Corolla, która zadebiutowała w 1983 r. była kompaktowa i miała tańszy w produkcji, przedni napęd (tylko w wersjach sedan). Jeden z kierowców rajdowych (Ove Andersson – zwycięzca m.in. Rajdu Monte Carlo), który testował Corollę przed jej debiutem, stwierdził, że to najlepsze auto w klasie.
Również z 4x4
Zmieniający się styl życia wymagał od Toyoty wprowadzenia wersji, które by temu stylowi odpowiadały. Dlatego model z 1987 roku (generacja nr 6) był dostępny jako kombi z symetrycznym napędem 4x4 All-Trac (z blokadą centralnego mechanizmu różnicowego). Ta Corolla zapoczątkowała w Japonii erę aut tzw. rekreacyjnych.
Mała Camry
Corolla siódmej generacji (z 1991 r.) urosła i stała się bardziej komfortowa, tak jak większa Camry. Auto było bogato wyposażone (w opcji były m.in. automatyczna klimatyzacja, czujniki parkowania oraz ABS) i przetrwało w USA do 1997 r. (na pozostałych rynkach do 1995 r.).
Z nadwoziem wagi lekkiej
W fazie projektowania generacji nr 8 (debiut w 1995 r.) za pomocą komputerów optymalizowano kształt nadwozia (kwestie aerodynamiki).
W 1998 r. do gamy silników weszła 1,8-litrowa jednostka wykonana w całości z aluminium.
Turbo dla antypodów
Ultrarzadką wersją (wyprodukowano jej tylko 110 egzemplarzy) była odmiana Corolli o nazwie Sportivo, przeznaczona tylko na rynek australijski. Miała jednostkę 1.8 turbo, która osiągała 156 KM (przy 5600 obr/min) oraz 237 Nm (przy 3600 obr/min). Konstruktorzy silnika wykorzystali części (m.in. sprzęgło) opracowane przez sportowy dział Toyoty (Toyota Racing Developments). Wersja Sportivo miała też obniżone i utwardzone zawieszenie.
100 KM z litra pojemności
W 2000 roku na świat wyjechała pierwsza Corolla, której wygląd został w całości opracowany w Europie. Auto najpierw trafiło na rynek japoński, a dwa lata później również na pozostałe.
Mała rewolucja nastąpiła w gamie silników – 1,8-litrowa jednostka benzynowa (ze zmiennymi fazami otwarcia zaworów) osiągała 100 KM z jednego litra pojemności.
Silnik, który zadebiutował w pierwszej Corolli (oznaczony literą „K”) początkowo miał być jednostką o pojemności jednego litra. Ze względu na to, że konkurencyjny Datsun wprowadził model 1000 z silnikiem o takiej właśnie pojemności, Toyota musiała wznieść się o poziom wyżej. Dlatego skonstruowała jednostkę o poj. 1077 cm3 i mocy 60 KM. Później do oferty wprowadzono 73-konną odmianę tego silnika.
Historia Corolli to również historia silników, które z każdą generacją auta były udoskonalane. Pod maską Corolli było wiele wspaniałych jednostek, które w swoich czasach wprowadzały motoryzację na wyższy poziom. Już pierwsza fabryka w Kamigo, zbudowana specjalnie na potrzeby konstruowania silników do Corolli, należała do najnowocześniejszych na świecie. Dość powiedzieć, że w latach 60. prace w niej nadzorował komputer.
W kolejnej dekadzie Toyota produkowała jednostki z elektronicznie sterowanym wtryskiem paliwa, a w latach 80. silniki DOHC z dwoma wałkami rozrządu i czterema zaworami na cylinder (zdjęcie silnika powyżej), które wcześniej napędzały samochody sportowe. W połowie lat 90. powstawały również (w bardzo ograniczonej liczbie) Corolle w wersji Sportivo, które napędzał silnik turbodoładowany (z serii 7A) o mocy 156 KM.
Przez pięćdziesiąt lat twórcy Corolli musieli nieustannie spełniać oczekiwania klientów, a często nawet je wyprzedzać. Wyniki sprzedaży z ostatnich lat pokazują, że recepta Corolli na sukces – niezawodna technika, obszerne wnętrze, prosta obsługa – wciąż się sprawdza. Z tytułem najchętniej kupowanego samochodu na świecie (w 2015 roku sprzedaż wyniosła 1,34 miliona egzemplarzy) Corolla jest niekwestionowanym liderem – żaden inny samochód nigdy nie przebił (i nie zanosi się na to
w przyszłości, chyba że dokona tego sama Corolla) tej wielkości rocznej sprzedaży. Twórcy Corolli od zawsze byli blisko ludzi – np. wtedy, gdy motoryzację dotknął kryzys paliwowy i potrzebne było auto oszczędne. Albo wtedy, gdy jeden z konstruktorów zauważył, że pojawiła się moda na surfing i stwierdził, że w Corolli musi zmieścić się deska surfingowa. Dlatego na 50. urodziny śpiewamy Corolli „100 lat”.
