Ważna reakcja

Na pytanie o to, na jakim dystansie zdołasz zatrzymać samochód - większość z nas odpowie, że na 40 metrach. Należy jednak zdać sobie sprawę, że drogę hamowania mierzymy od momentu wciśnięcia pedału hamulca do zatrzymania pojazdu. Wcześniej następuje cały ciąg zdarzeń w głowie kierowcy, prowadzących do wciśnięcia środkowego pedału.

Wzrok kierowcy odnotowuje obiekt i wysyła stosowny sygnał nerwowy do mózgu, gdzie następuje analiza danych. Odpowiedzią jest wyuczony odruch - prawa stopa zwalnia pedał gazu i wciska pedał hamulca. Ten konglomerat akcji i reakcji nazywany jest reakcją psychomotoryczną kierowcy i zwykle zabiera od 0,8 s do 1 min.! Kolejne cenne ułamki sekund mijają od chwili dotknięcia przez prawą nogę środkowego pedału do momentu zadziałania układu hamulcowego z pełną skutecznością. Łączny czas wynosi już 1,2-1,4 s. Niewielu jest kierowców, którzy potrafią skrócić ten czas do 0,8 s; równie niewielu notuje czas przekraczający 1,5 s. W praktyce, górna granica jest otwarta i uzależniona od tego, czy kierowca jest zmęczony, zdekoncentrowany, czy właśnie rozmawia przez telefon komórkowy.

Zachowanie odpowiedniej odległości pomiędzy pojazdami w ruchu uzależnione jest od wspomnianego czasu reakcji psychomotorycznej. Przyjmuje się, że w miarę bezpieczny dystans do pojazdu poprzedzającego wyznacza odstęp czasowy wynoszący 2 s. Łatwo to sprawdzić - gdy jadący przed nami pojazd minie charakterystyczny punkt w postaci znaku drogowego lub słupka kilometrowego, zaczynamy liczyć "zero, tysiąc jeden..." i najwcześniej przy "tysiąc dwa" powinniśmy minąć ten punkt. A dlaczego dwie sekundy? Bo nigdy nie możemy wykluczyć, że poruszający się przed nami pojazd nie będzie miał jakiejś "przygody" na drodze. Dlatego próbujmy przewidzieć zachowania innych uczestników ruchu, zawsze zakładając, że może coś się wydarzyć. Doświadczony kierowca potrafi zresztą zawczasu dostrzec co się święci i rozpocząć hamowanie, zanim uczyni to auto jadące przed nim.

Utrzymywanie prędkości samochodu w granicach dopuszczalnych przepisami odczuwalnie zwiększa margines bezpieczeństwa, bezcenny, gdy trzeba naprawić błędy. Zarówno cudze, jak i własne. Kierowcy jeżdżący z większymi prędkościami niż dopuszczalne pozbawiają się tej możliwości. Wówczas nawet drobna omyłka może doprowadzić do nieszczęścia.

Ograniczenie prędkości do 50 km/h w obszarze zabudowanym to złoty kompromis, dający wiele czasu i miejsca na wszelkie manewry. Jest to także swoista polisa dla pieszych uczestników ruchu, którzy wtargną na jezdnię. Pieszy potrącony przy prędkości 30 km/h zostanie dotkliwie poturbowany, ale ma spore szanse na przeżycie. Przy 50 km/h spadają one do połowy, a przy 60 km/h - są równe niemal zeru.

Powolna jazda nie zwalnia z zachowywania pełnej koncentracji. Poniżej prędkości 50 km/h większą część drogi zatrzymania pojazdu prawie zawsze "zagospodarowuje" czas reakcji kierowcy. Niestety, nawet przepisowa jazda nie gwarantuje uniknięcia wypadku - na drogę może nam wejść nieostrożny pieszy lub wyjechać samochód z drogi podporządkowanej.

Źródło: Szkoła Auto

Zapraszamy na stronę internetową
Szkoły Auto: www.szkola-auto.pl

zobacz galerię