500 Abarth – Rządy skorpiona

Krótka historia

Abarth to fi rma założona w 1949 r. przez Austriaka - Karla Abartha. Początkowo zajmowała się ulepszaniem m.in. seryjnych Fiatów oraz Alf Romeo. Przełom w jej dziejach nastąpił, gdy w 1971 r. weszła w skład koncernu Fiata. Największe rajdowe sukcesy fi rmy związane są z dwoma autami - Fiatami 124 Rally i 131 Rally. W kolejnych latach Włosi produkowali specjalne wersje Fiatów, a do osobnej nazwy Abarth powrócili w roku 2007.

Oto przycisk SPORT. Wciskasz go, a w jednej chwili zmienia się charakterystyka silnika i sposób działania układu kierowniczego. Mały Abarth staje się bardziej zadziorny i pokazuje jeszcze więcej mięśni. Podczas gdy normalnie jednostka napędowa wytwarza maksymalny moment obrotowy o wartości 180 Nm przy 2500 obr/min, wraz z włączeniem trybu SPORT wzrasta on do 206 Nm przy 3000 obr/min. Polepsza się też reakcja silnika na gaz, a genialna, skoszona u dołu kierownica, która z powodzeniem mogłaby znaleźć się na przykład w Audi R8, zaczyna pracować z o wiele większym oporem niż dotychczas.

Od pierwszych metrów pokonanych Abarthem czuć dwie rzeczy - że auto ma dużo pary i że jest sztywne jak deska. Całkiem zwyczajna, 100-konna wersja Fiata 500 daje popalić plecom pasażerów, ale Abarth ze swoim sportowym zawieszeniem czyni to jeszcze wredniej. Na torze testowym włoskiej marki w Tychach, gdzie ujeżdżaliśmy małego "wariata" i gdzie nawierzchnia w większości wykonana jest z płyt, każde ich łączenie prawie niefiltrowane docierało do pasażerów. Ale w końcu czego można się spodziewać po tak małym aucie z tak mocnym silnikiem?

DANE TECHNICZNE 500 ABARTH

Wskazówka prędkościomierza do 100 km/h dociera po 7,9 s, a ostatnie poty na skali wyciska, gdy dobija do liczby 205. "Pięćsetka" na drodze jest zwinna, zadziorna i pewna. Tor jazdy zmienia z niewielką dawką nerwowości, a na ruchy kierownicą reaguje wystarczająco szybko. Przy normalnym trybie jazdy jej elektrycznie wspomagany układ kierowniczy działa zdecydowanie za lekko, a w opcji SPORT, mimo że mocno się stara i zmusza ręce kierowcy do wysiłku - wykonuje wszystko jakoś tak bardzo sztucznie. A szkoda! Za to w zakrętach "pięćsetka" czuje się naprawdę pewnie. Przede wszystkim przy ostrym traktowaniu i nagłym skręcie przednie koła, nawet na granicy przyczepności, chętnie podążają za ruchem kierownicy, a przechyły nadwozia prawie nie występują. Nie ma tutaj, odbierającego przyjemność z jazdy, płużenia przodem, bo lekki, umieszczony poprzecznie silnik wchodzi niemal do kabiny pasażerskiej. Krótki rozstaw osi sprawia zaś, że tył, nawet jeśli się mocno starasz, zmieniając obciążenie w zakręcie, a więc odpuszczając gaz i dociążając przód, tylko minimalnie ucieka na zewnątrz. Jeżdżąc tym maluchem musisz tylko pamiętać, aby na wyjściu z łuku silnik miał zawsze więcej niż 2500 obr/min, bo poniżej tej liczby ma po prostu turbodziurę. By o to zadbać, masz do dyspozycji precyzyjny drążek pięciobiegowej skrzyni biegów, więc z trzymaniem właściwych obrotów nie ma problemu!

500 Abarth ma przestronne wnętrze z przodu nawet dla rosłych osób, sportowe, wysoko zabudowane fotele o niezbyt dobrym trzymaniu bocznym, wskaźnik ciśnienia doładowania i kontrolkę, podpowiadającą kiedy zmienić bieg na wyższy. Ma też ogromną ilość sportowego stylu, tę wrodzoną zadziorność i nazbyt kobiecy wygląd. Pytanie nasuwa się jedno - kto zechce nim jeździć? Bo "pięćsetka" nawet w wersji Abarth wygląda jak auto dla płci pięknej.

Ja za jego kierownicą siebie nie widzę!

Tekst: Maciej Struk
Zdjęcia: Mariusz Barwiński