Alfa Romeo Giulietta: Gdzie ten pazur?!

Jeśli nazwa Quadrifoglio Verde brzmi dla Ciebie jak cytat z poematu Tolkiena, to znaczy, że czas nadrobić zaległości w historii sportu samochodowego. Otóż w tłumaczeniu z włoskiego termin ten oznacza czterolistną koniczynę – szczęśliwy symbol Alfy Romeo, której automobil z tym znaczkiem po raz pierwszy wygrał wyścig w 1923 r.

Od tej pory zielony listek malowano na wszystkich włoskich autach startujących w wyścigach, a jeśli tego nie zrobiono, od Alfy i jej kierowców odwracało się szczęście. Od czasu, gdy śmierć poniósł jeden z kierowców, koniczynę umieszcza się na trójkątnym, a nie kwadratowym tle – jeden wierzchołek odjęto, by upamiętnić tragiczne zdarzenie. Tyle historii.

W 2014 r. Alfa nie startuje w żadnych wyścigach, za to po znakomitej 4C prezentuje Mito (patrz obok) i Giuliettę QV po face liftingu. Jeśli chodzi o zmiany w stylistyce, to mając do dyspozycji cały dzień i Giuliettę sprzed oraz po liftingu, jako nową wybieralibyśmy raz jedną, raz drugą.

Giulietta ma w standardzie automatyczną klimę i światła biksenonowe.

Ta po lifcie wyróżnia się antracytowym wykończeniem obramowania świateł przeciwmgielnych, lusterek i klamek. Innymi słowy – zmiany są czysto kosmetyczne. Więcej podziało się pod nadwoziem, które – mimo że Giulietta jest od czterech lat na rynku – zupełnie się nie opatrzyło.

Giulietta QV do lamusa odesłała mechaniczną skrzynię, od tego sezonu w ofercie jest bowiem tylko dwusprzęgłowy 6-przełożeniowy automat TCT z trybem manualnym (i łopatkami). Sercem „julki” jest ten sam silnik, co w Alfie 4C – po liftingu osiąga on o 5 koni więcej niż w poprzedniej Giulietcie QV (w sumie 240 KM) i 340 Nm momentu (w trybie Dynamic). Do tego w standardzie dołożono system launch control.

Efekt jest taki, że Giulietta do setki przyspiesza w 6 sekund (o 0,8 s szybciej niż przed liftingiem), a najwyższa wartość, jaka może się pojawić na zegarach to 244 km/h (o 2 km/h więcej). Na papierze wygląda to smakowicie, za kółkiem jest jednak mniej porywająco – skrzynia słabo reaguje na kickdown, w trybie manualnym wyraźnie wyczuwalny jest moment zmiany biegu, a podczas ostrego przyspieszania na „jedynce” najpierw czuć „wierzganie” na kierownicy, a na wyższych przełożeniach brakuje kopa, który pojawia się dość późno, bo przy ok. 3000 obr/min.

Elektroniczna szpera nie najgorzej radzi sobie za to z rozdzielaniem momentu – Alfa nawet z wciśniętym gazem broni się skutecznie przed wyjeżdżaniem przodu na zewnątrz. W tym wszystkim czuć jednak, że Giulietta to kompakt przyprawiony na ostro tylko z zewnątrz i do dzikich harców po torze niespecjalnie się rwie, za to na drodze jest bardzo komfortowy i szybki. To jeden z powodów przemawiających za jego wyborem. Drugi? Nazywa się Alfa Romeo.

Naszym zdaniem

Szymon Piaskowski - redaktor „auto motor i sport”
Z jednej strony szybka i zwinna, z drugiej – zaskakująco komfortowa. Giulietta QV to Alfa o dwóch twarzach.
To polubisz - „muza” z wydechu
Przy zmianie biegów, odpuszczaniu gazu i przyspieszaniu Giulietta QV gada jak rasowe auto sportowe.
Pozycja – za wysoka
W aucie usportowionym chcesz siedzieć jak najbliżej ziemi – Giulietta QV pod tym względem zawodzi.