Alfa Romeo Giulietta – Julia wciąż bella

Tak musi być zaprojektowane auto, żeby po sześciu latach wciąż wyglądało nie tyle dobrze, co wręcz znakomicie? Sekret znają włoscy styliści, którzy wiedzą również (dowodem Giulietta po liftingu), że tego, co dobre nie należy zmieniać za wszelką cenę. Tak tłumaczymy sobie fakt, że tegoroczna „julka” od wersji sprzed liftingu różni się tylko drobiazgami. O nich będzie krótko. Nowy kształt zyskało scudetto, nieco inne są wykończenia okolic reflektorów, zupełnie nowe – czarne wykończenia osłony chłodnicy w kształcie (to też nowość) plastra miodu.

To polubisz	Tego nie
SKRZYNIA BIEGÓW Nie szarpie przy ruszaniu i nie zmienia biegu za wcześnie. Do tego w ręcznym trybie kierunki zmian przełożeń są jak należy.	REGULACJA FOTELA Kąt pochylenia oparcia fotela regulujemy płynnie, ale dostęp do pokrętła (przez element konstrukcji pasów) jest fatalny.

Do tego zestaw obowiązkowy wszystkich face liftingów, czyli nowe lakiery (Alfa White i Lipari Grey), nowe wzory aluminiowych obręczy kół oraz nowe wersje wyposażenia i fotele. Topowa wersja (1.75 TBI o mocy 240 KM) straciła szczęśliwą koniczynę w oznaczeniu (czyli Quadrifoglio Verde) i teraz nazywa się Veloce (czyli „szybka”). Pakiet stylistyczny o tej samej nazwie jest teraz dostępny do wszystkich wersji modelowych. System Uconnect (z 5- lub 6,5-calowym ekranem dotykowym) umożliwia podłączenie smartfona i korzystanie z aplikacji np. Deezera (muzyka). Pojawił się nowy silnik – 1.6 JTDm o mocy 120 KM – który może być łączony z dwusprzęgłową przekładnią TCT.

W takim spokojnym wydaniu Giulietta nie sprawia, że chce się mocniej ściskać kierownicę, natomiast w zakrętach jest jednym z najlepiej prowadzących się aut w klasie. Jeśli nadwozie zaczyna się przechylać, to znaczy, że prędkość musi być naprawdę duża. Układ jezdny Alfy ma jeszcze tę przyjemną cechę, że nawet gdy wykorzystać maksymalnie jego możliwości, przód auta bardzo długo opiera się poślizgowi. Dla chwilowej uciechy kierowca może wybrać tryb Dynamic (system trybów DNA jest teraz seryjny w każdej wersji auta), który spina układ kierowniczy i reakcje na gaz, na dłuższą metę okazuje się jednak męczący.

Naszym zdaniem
Szymon Piaskowski redaktor "auto motor i sport"
To jedno z niewielu aut, które kupuje się, kierując się emocjami. Pewnie znajdą się w tej klasie lepsze samochody, ale nie ma żadnego o tak dźwięcznej nazwie i niepowtarzalnym stylu.