Citroen C4 Cactus: Jestem oryginał

Rzadko się zdarza, żeby niedrogi samochód wzbudzał tak duże zainteresowanie przechodniów. Efekt „wow” został osiągnięty, bo wszędzie gdzie Cactus się pojawiał, zbierał się tłumek ciekawskich. I nie dlatego, że to po prostu nowy model, więc nie zdążył się jeszcze opatrzeć. Cactus świetnie wygląda – gdyby auta sprzedawało się wprost na ulicy, nowy model Citroëna miałby ogromne wzięcie.

Stylistyczne szaleństwo
Pod względem proporcji Cactus ma wiele wspólnego z Mini Countrymanem. Koła porozstawiano po narożnikach, a przednia szyba jest dosyć mocno pochylona. Linię szyb bocznych poprowadzono wysoko, a same szyby nie są zbyt duże. Jednak najbardziej charakterystycznym elementem nadwozia okazują się listwy boczne (tzw. airbumps). Mają pofałdowaną powierzchnię i przypominają folię bąbelkową. Skojarzenie nieprzypadkowe, bo wewnątrz „wypustek” rzeczywiście znajduje się powietrze.

Listwy nie dość, że wyglądają bardzo fikuśnie, chronią karoserię przed uszkodzeniami podczas parkowania. Do tych na bokach auta nawiązują listwy (już nie bąbelkowe) na drzwiach bagażnika i tylnym zderzaku oraz wokół przednich reflektorów z przodu. Aby nadwozie prezentowało się bardziej rasowo, dolne części zderzaków, progi i nadkola ozdobiono plastikowymi nakładkami. Dzięki nim Cactus budzi respekt swoim wyglądem. Do wizerunku wszechstronnego crossovera pasują potężne relingi dachowe, szkoda tylko, że pokryto je miękkim lakierem – szybko się porysują.

Największe wrażenie robi liczba możliwych kombinacji kolorystycznych: nadwozia (10), „airbumpów” (4), lusterek (4), relingów dachowych (2) i obręczy (6). Konfigurując Cactusa można dać upust swojej artystycznej wrażliwości i zyskać pewność, że na drodze nie spotka się identycznego egzemplarza.

Liczbę wskaźników ograniczono do minimum – jest tylko prędkościomierz i kilka kontrolek. Z obrotomierza zrezygnowano.	Pozostałe funkcje obsługuje się korzystając z ekranu dotykowego. Wygląda świetnie, ale absorbuje uwagę.	Z tyłu jest wystarczająco dużo miejsca. Oparcie składane tylko w całości.
Liczbę wskaźników ograniczono do minimum – jest tylko prędkościomierz i kilka kontrolek. Z obrotomierza zrezygnowano.	Pozostałe funkcje obsługuje się korzystając z ekranu dotykowego. Wygląda świetnie, ale absorbuje uwagę.	Z tyłu jest wystarczająco dużo miejsca. Oparcie składane tylko w całości.

Cactus nie powoduje szybszego tętna u kierowcy. Tego samego nie można powiedzieć o przechodniach.

Wnętrze utrzymano w podobnym, zabawkowym stylu. Najpierw w oczy rzucają się fotele. Wyglądają na wyjątkowo obszerne, ale mają standardową szerokość (50 cm) – po prostu ich oparcia nie zwężają się ku górze, stąd to wrażenie. Poza tym fotele są niezwykle wygodne i przyjemnie miękkie, prawie jak gąbka. Podczas jazdy okazuje się, że potrafią też skutecznie podtrzymywać ciało w zakrętach.

Deskę rozdzielczą zdominowały dwa wyświetlacze. Pierwszy to cyfrowy prędkościomierz, umieszczony dokładnie na wprost oczu kierowcy. Drugi to 7-calowy „tablet” (standard w każdej wersji). Zależnie od wyposażenia auta wyświetla informacje pochodzące z radia, odtwarzacza MP3, komputera pokładowego, nawigacji i telefonu. Szkoda tylko, że system operacyjny owego „tableta” nie jest oparty na Androidzie, co pozwoliłoby na obsługę wielu przydatnych aplikacji. W miejscu, gdzie zwykle znajduje się poduszka powietrzna pasażera (przeniesiono ją na podsufitkę) umieszczono spory schowek. Jego pokrywa przypomina stylowy kuferek. Obicia przednich drzwi to również stylistyczna perełka. Je także ukształtowano na wzór wieczka klasycznej walizki; do przyciągania drzwi służą z kolei parciane paski.

W środku praktyczny
Odległość między osiami w Cactusie wynosi 2,6 m (tyle samo, co w zwykłym kompaktowym Citroënie C4). Dzięki temu miejsca na nogi z przodu i z tyłu jest pod dostatkiem. Nie brakuje go także nad głową, bo odpowiednio wyprofilowano podsufitkę z tyłu. Bagażnik ma pojemność 358 l, a po złożeniu oparcia tylnej kanapy (niestety składa się tylko w całości) da się ją powiększyć ponad trzykrotnie, do 1170 l. Próg załadunku jest dość wysoki, za to sam bagażnik ma kształt prostopadłościanu, więc jest bardzo ustawny.

Za kierownicą siedzi się wygodnie, szkoda tylko, że kierownicę można regulować jedynie w płaszczyźnie góra/dół. Samo koło kierownicy zostało ścięte u dołu i lekko wypłaszczone u góry. Od wersji „Feel” kierownica jest obszyta dwukolorową skórą. Niezależnie od wersji wyposażenia znajdują się na niej przyciski do sterowania radiem, tempomatem i ogranicznikiem prędkości. Dzięki temu sterowanie podstawowymi funkcjami auta nie absorbuje uwagi kierowcy. Trudności pojawiają się, gdy zechcemy zmienić temperaturę we wnętrzu. Trzeba wtedy skorzystać z ekranu zamontowanego w centralnym miejscu deski rozdzielczej. Skupia on w sobie centrum sterowania klimatyzacją, radiem, komputerem pokładowym oraz nawigacją. Takie rozwiązanie pozwoliło zrezygnować z większości przycisków na konsoli środkowej, ale żeby zmienić temperaturę (choćby o jeden stopień), należy kliknąć trzy razy, w różnym miejscu. Nie jest to ani bezpieczne, ani wygodne.

Pod maską bez szaleństw
82 KM to moc wystarczająca, żeby sprawnie poruszać ważące zaledwie 956 kg auto. Trzycylindrowy silnik pracuje dość surowo, a jego drgania są odczuwalne nawet w kabinie. Jednostka napędowa lepiej czuje się pracując na wysokich obrotach. W niskim i średnim zakresie brakuje jej pary, o czym najlepiej świadczą wyniki pomiarów elastyczności. Przyspieszenie z 80 do 120 km/h na III biegu trwa 11,6 s. Ten sam manewr, tyle że na V biegu – aż 19,9 s. Wyprzedzanie lepiej więc planować dużo wcześniej.

Dach wyprofilowano w taki sposób, żeby wysokie osoby nie czuły dyskomfortu.	W kieszeni tylnych drzwi zmieszczą się aż dwie dwulitrowe butelki.	Bagażnik jest ustawny, jego pojemność to 358 l.
Dach wyprofilowano w taki sposób, żeby wysokie osoby nie czuły dyskomfortu.	W kieszeni tylnych drzwi zmieszczą się aż dwie dwulitrowe butelki.	Bagażnik jest ustawny, jego pojemność to 358 l.

Michał Hutyra - redaktor „auto motor i sport”

Najtańszy Citroën C4 Cactus kosztuje 51 900 zł. Kupując nawet podstawową wersję nie poczujesz się jak klient drugiej kategorii, ponieważ stylistyczne smaczki wnętrza i charakterystyczne „airbumpy” są montowane bez dopłat w każdym egzemplarzu. Szkoda tylko, że w podstawowej wersji nie znajdziesz klimatyzacji, nawet za dopłatą. Poza walorami estetycznymi Cactus to samochód całkiem zwyczajny – wystarczająco przestronny i, jak na Citroëna przystało, bardzo wygodny.

Silnik Cactusa odwdzięcza się za to niskim spalaniem, które zależnie od warunków na drodze i tempa jazdy wynosi od 5 do 8,5 l/100 km. Zaskakująco dobre okazują się właściwości jezdne. Zawieszenie zestrojono dość miękko, ale samochód bardzo dobrze trzyma się drogi. Nierówności nawierzchni nie są odczuwalne w kabinie, Cactus jest też bardzo odporny na podsterowność. Aż żal, że najmocniejszy silnik (1.2 turbo) ma moc zaledwie 110 KM.

Układ kierowniczy pracuje lekko, ale mimo to jest wystarczająco precyzyjny i dość bezpośredni – kierowca zawsze wie, co dzieje się na styku kół z asfaltem. Rozczarowują jedynie hamulce, które z każdą kolejną próbą hamowania tracą skuteczność. Po 6-7 hamowaniach z okolic przednich kół wydobywał się obłok dymu. Cactus kryje w sobie wiele przemyślanych rozwiązań. Wygląda niebanalnie, porządnie jeździ i – co najważniejsze – kupując go nie pójdziesz z torbami.

Dane techniczne

PODSUMOWANIE

zobacz galerię