Citroen C4 Picasso: Daliśmy się połknąć - koniec testu

Gdyby Picasso przejeździło pół roku u statystycznego, prywatnego właściciela, miałoby teraz na liczniku prawie 10 000 km. Nasz egzemplarz po półrocznej szkole przetrwania w redakcji „amis” ma „najechane” pięć razy więcej. Największe zaskoczenie? Zero nieplanowanych wizyt w serwisie. Dotychczas prawie każdy z naszych „długich dystansów” musiał zameldować się tam na usunięcie jakiejś mniej lub bardziej poważnej usterki. Picasso odwiedzało ASO tylko na okoliczność przeglądów. Poza tym – żadnych usterek klimatyzacji (jak w Fiacie 500L), odprysków na przedniej szybie (Skoda Rapid), przegryzionych przewodów chłodniczych (Kia Cee’d) ani nawet przebitej opony (Peugeot 308).

PO 50 TYS. KM WCIĄŻ JAK NOWY
Wnętrze auta zniosło nasz test znakomicie – żadnych wytarć na tapicerce, czy wyślizganej skóry na kierownicy. Plastiki okazały się odporne na zadrapania i nie skrzypią nawet w mroźne dni. Zastrzeżenie mamy tylko do podłokietnika kierowcy – wygląda na to, że wyrobiły się ząbki w mechanizmie regulacji jego położenia i można go teraz ustawić tylko w jednej pozycji. Rzeczoznawca, który obejrzał nasz samochód po zakończeniu testu nie miał również zastrzeżeń do stanu technicznego naszego Citroëna.

FUNKCJONALNOŚĆ NA PIĘĆ Z MINUSEM
Przez pół roku polubiliśmy mocno oprzyciskowaną kierownicę i wcale nie ubolewamy, że na szczycie konsoli środkowej zamiast zwykłych zegarów jest ogromny ekran – okazał się bardzo funkcjonalny, obserwowanie wskazań nawigacji wysoko pod przednią szybą jest wygodne. Wciąż uważamy przeniesienie obsługi klimatyzacji na dotykowy ekran za niefortunny pomysł, za to ów wyświetlacz świetnie nadaje się do obsługi multimediów z pendrive’a, nawet jeśli są poukładane w wielu folderach. Na początku testu zastanawialiśmy się, jak sprawdzi się aktywny tempomat i system automatycznego parkowania – tak naprawdę przydatny okazał się tylko ten drugi. System wprowadzający auto na miejsce parkingowe położone równolegle lub prostopadle do drogi to w tym całkiem sporym aucie rozwiązanie bardzo przydatne. I działa świetnie. Za to aktywny tempomat jak na polskie warunki zmniejsza prędkość auta zbyt wcześnie, a potem zwiększa zbyt ospale. Wiecznie spieszący się kierowcy często przeganiali nas z lewego pasa, mrugając światłami. Za to wszystkie podróżujące z nami dzieciaki wystawiały Picasso świetne noty za przestrzeń w kabinie, bo nie było problemu z upychaniem pluszaków, oraz za oświetlone stoliki w oparciach foteli, które przydawały się do zabawy.

UTRATA WARTOŚCI NIEPRZESADNA
Gdyby nie obniżki wartości z tytułu intensywnej eksploatacji i ponadnormatywnego przebiegu, nasze Picasso byłoby warte po roku 87 tys. zł. To cena nie odbiegająca od rynkowej średniej. Za nasz egzemplarz „po przejściach” moglibyśmy żądać ok. 8 tys. zł mniej. Wycena nie uwzględniła uszkodzenia nadwozia, o którym piszemy obok. Podczas rozmowy rzeczoznawca stwierdził, że gdyby on miał teraz sprzedawać to auto, sprzedałby je z tym uszkodzeniem. Łatwiej byłoby poinformować potencjalnego klienta o uszkodzeniu i obniżyć cenę auta o 2500 zł, niż je usuwać i próbować udowadniać, że tak naprawdę było ono niewielkie.

Nierozstrzygnięty pozostał tylko jeden temat: czy Picasso jest bardziej piękne, czy bardziej bestia? Ilu zapytanych, tyle odpowiedzi. Ale portfele nabywców mówią, że może się podobać – w 2014 roku sprzedano u nas 923 sztuki Picasso i 897 sztuk większego Grand Picasso. W Europie natomiast jest liderem na rynku minivanów. Z określeń, jakimi opisywano naszego Citroëna najbardziej zapadł w pamięć „wieloryb”. I trzeba powiedzieć, że coś jest na rzeczy. Picasso sprawia wrażenie ogromnego pojazdu i za każdym razem bezproblemowo połykał wszystko, co potrzebowaliśmy przewieźć. Mamy nadzieję, że wróci do nas w kolejnym wcieleniu.

Wielu kierowców, różne style jazdy i drogi różnej jakości w całej Europie – Picasso przetrwało wszystko, ale nie obyło się bez śladów walki, z którymi wraca do importera. Gdyby jednak nie otarcie prawej strony nadwozia i uszkodzenie felg, wystarczyłaby wizyta na porządnej myjni i woskowanie, by auto wróciło do stanu z dnia, w którym opuściło salon.

Hamulce jeszcze sprawne
Klocki hamulcowe jeszcze nie kwalifikują się do wymiany, ale ich częściowe zużycie, a co za tym idzie wysunięcie tłoczków w zaciskach, sprawiło, że jeden ze zbiorników płynu hamulcowego (w C4 są dwa) jest pusty. Płyn uzupełniono podczas przeglądu po 50 000 km.

Więcej niż zadrapania
Z opinii rzeczoznawcy – „poszycie drzwi głęboko zagięte na długości około 40 cm oraz otarte z ubytkiem powłoki lakierniczej”. To samo z progiem i nadkolem – winny wciąż nie odnaleziony.

Pokancerowane obręcze kół
Stosunkowo niski profil opony plus niedbałość kierowcy i mamy efekt – ktoś podczas parkowania otarł obie lewe felgi o krawężnik, mocno kancerując ich krawędzie. Rzeczoznawca odnotował też 60-procentowe zużycie przednich opon i 50-procentowe zużycie opon z tyłu – łagodna zima nie służy zimówkom.

Przeoczenie lakierni
Z lewej strony auta, na krawędzi ozdobnego spoilera nad pokrywą bagażnika, rzeczoznawca stwierdził braki w powłoce lakierniczej – wygląda na to, że element ten w takim stanie opuścił linię produkcyjną. A nie powinien.

Dane techniczne

PODSUMOWANIE