Ford Kuga – owoc ewolucji

Kiedy w XIX wieku Karol Darwin przedstawiał założenia swojej teorii, na pewno nie spodziewał się, że sprawdzi się ona także w motoryzacji. W świecie samochodów, podobnie jak wśród zwierząt, pewne gatunki zaczynają dominować i adaptować się do warunków zewnętrznych. Przykładem niech będzie Ford Kuga.

Podwoziowcy Forda włożyli sporo pracy w zestrojenie zawieszenia

Kompaktowe SUV-y, a takim jest przecież Kuga, zyskują coraz większą popularność i skutecznie rozpychają się na samochodowym rynku. Tracą jednocześnie część wyposażenia, jakiego jeszcze kilkanaście lub kilkadziesiąt lat temu oczekiwaliśmy od samochodu, który choć „cywilny”, mógł służyć do wypadów w teren. Tracą, bo mało kto od nich dziś tego wyposażenia oczekuje.

Ford Kuga	Ford Kuga
Reflektory biksenonowe z funkcją doświetlania zakrętów oraz 17-calowe obręcze kół z lekkich stopów są w seryjnym wyposażeniem wersji Titanium	Ekran dotykowy ma przekątną 8 cali, ale jest zbyt zagłębiony i oddalony od kierowcy. System multimedialny SYNC3 działa szybko, ale jego obsługa nie do końca jest intuicyjna

Nie inaczej jest w przypadku Kugi. Auto nie ma reduktora, czy choćby przycisku, który na stałe blokowałby rozdział napędu między przednią i tylną oś w proporcji 50:50. Ford nie przewidział również montowania układu kontroli prędkości podczas zjazdu ze zbocza. Prześwit także nie jest imponujący – 18,7 cm powietrza pod podwoziem raczej nie zachęca do wypadów w teren.

Wystarczy jednak, by z powodzeniem zaatakować nawet wyższe krawężniki i przedrzeć się przez zasypaną drogę, która nie widziała pługu odśnieżającego.

Ford Kuga ma za to wszystko, czego od niego oczekują kierowca i jego goście. Przede wszystkim przestronną kabinę, przyjemną dla oka i w dotyku. Zarówno jadący z przodu, jak i z tyłu nie będą czuli się skrępowani. Przednie fotele są przeciętnie wyprofilowane, ale okazują się wygodne. Zajmujący miejsca na kanapie z tyłu mają sporo przestrzeni na nogi (plus za płaską podłogę) i nad głową.

W oparciach przednich foteli zamontowano przydatne podczas dłuższych podróży stoliki typu lotniczego. Z przodu i z tyłu znajduje się sporo pojemnych schowków, a do zasilania urządzeń przenośnych służą dwa wejścia USB i gniazdo zapalniczki. Dobrze spisuje się dwulitrowy turbodiesel. Jego moc i spory moment obrotowy są harmonijnie rozwijane i łatwo dostępne już przy niskich prędkościach obrotowych. Nie ma potrzeby częstego sięgania do dźwigni 6-biegowej przekładni, aby uzyskać zadowalającą dynamikę.

Silnik nie uprzyksza przy tym życia niepotrzebnymi wibracjami i nadmiernym hałasem. Nie jest jednak wzorem oszczędności. Średnie zużycie paliwa wynoszące około 8 l/100 km na pewno nie zawstydzi konkurencji. Na zwiększony apetyt niebagatelny wpływ ma masa własna samochodu. Bez wyposażenia dodatkowego czteronapędowa Kuga waży 1702 kg.

Klasą dla siebie jest układ jezdny. Wyraźnie czuje się, że podwoziowcy Forda włożyli naprawdę sporo pracy w konstrukcję oraz zestrojenie zawieszenia. I absolutnie nie był to czas stracony, bo poziom amortyzacji jest bardzo wysoki. Nawet przez zapadnięte studzienki kanalizacyjne i zapuszczone przejazdy tramwajowe Kuga przejeżdża nie wytrącona z równowagi. Pasażerowie po podróży tym autem na pewno nie będą wstrząśnięci, nie będą też narzekali na hałas dobiegający od podwozia.

SUV Forda nie traci również rezonu na krętej drodze. Mimo kalibracji mającej zapewnić jak największy komfort, zawieszenie nie utraciło zdolności stabilizowania auta nawet przy zbyt dużej prędkości w chwili wejścia w zakręt.