Honda Jazz – dobry produkt to za mało

Nie znam małego samochodu, w którym - po ustawieniu fotela kierowcy stosownie do mojego wzrostu (192 cm) - mógłbym przesiąść się i równie wygodnie zasiąść na tylnej kanapie. Tyle miejsca nad głową, co w maluchu Hondy nie oferuje żaden konkurent - począwszy od Citroëna C3, a skończywszy na Volkswagenie Polo. Tylko kilku rywali Jazza może pochwalić się minimalnie większą szerokością wnętrza z tyłu. W małej Hondzie dwie osoby zajmujące kanapę mają wystarczająco dużo miejsca na wysokości ramion, aby podróż była wygodna. Z wsunięciem stóp pod fotele i z miejscem na kolana też nie ma problemu. Jedyną niedogodnością na tylnej kanapie jest zbyt mała regulacja zagłówków.

Za sporą ilością miejsca z tyłu nie stoją nadzwyczajne wymiary zewnętrzne Hondy Jazz, ale dobre proporcje nadwozia, świetne zagospodarowanie wnętrza i... mały "przekręt". Pod względem szerokości nadwozia i rozstawu osi, a nawet wysokości, motoryzacyjny świat zna bardziej wyrośnięte maluchy niż Jazz. Na długość najmniejszą Hondę przerastają już wszyscy nowożytni rywale! Nadwozie ma tylko 3,9 m długości, a rozstaw osi Jazza jest większy niż u paru dłuższych konkurentów. Pasażerowie tylnej kanapy sporo miejsca na nogi zawdzięczają także temu, że zakres wzdłużnej regulacji przednich foteli nie jest największy z możliwych, a jedynie wystarczający. I to jest właśnie ten mały "przekręt".

Z kolei, dużo miejsca nad głową z tyłu to zasługa nieco niższego niż w innych autach umieszczenia tylnej kanapy. W Hondzie Jazz na zbiorniku paliwa "siedzą" pasażerowie przednich foteli, a nie ci podróżujący z tyłu, jak w zdecydowanej większości samochodów. Z nietypowego umieszczenia zbiornika paliwa wynika także największa zaleta niepozornej Hondy, a mianowicie duże możliwości aranżacji wnętrza - dzięki kanapie, która składa się na dwa sposoby. Oparcie kanapy można złożyć na płasko, powiększając pojemność bagażnika, lub podnieść siedzisko pionowo do oparcia, jak w fotelach w starym kinie. Wtedy bagażnik nie powiększa się, ale na płaską podłogę kabiny można zapakować przedmioty znacznie wyższe niż do bagażnika. W sumie sprytnie zagospodarowane wnętrze pozwala Jazzowi wywiązywać się skutecznie nawet z roli auta rodzinnego, o czym piszemy w teście na stronie 58.

Z przodu też jest przestronnie i wygodnie. Jedynie kierowcy wysokiego wzrostu chcieliby mieć możliwość odsunięcia fotela nieco bardziej do tyłu. Pozostałym to, co w tym względzie oferuje Honda w zupełności wystarczy. Przednie fotele zapewniają niezłe boczne podparcie pleców, ale siedzisko mogłoby być o parę centymetrów dłuższe, a fotele - obszerniejsze. Regulowana w dwóch płaszczyznach kolumna kierownicy znacznie większe pole manewru daje w kierunku góra-dół niż przód-tył. Najistotniejsze, że nie tylko w trakcie jazdy po mieście, ale także na dłuższej trasie Jazz zapewnia kierowcy komfortowe miejsce pracy.

Spora w tym zasługa dobrej widoczności dookoła oraz konsoli środkowej, która zaczyna się i kończy w centralnej części deski rozdzielczej i nie przechodzi w tunel między fotelami. Tylko w pierwszej chwili centrum dowodzenia wydaje się przeładowane przyciskami. W praktyce bardzo szybko można się z nim zaprzyjaźnić. Bez rozbudowanego tunelu środkowego, który dzieli przednią część samochodu na strefę zarezerwowaną dla kierowcy i strefę dla pasażera, wnętrze małej Hondy wygląda przestronnie, a miejsca na nogi z przodu jest pod dostatkiem. Sterowanie klimatyzacją, które zazwyczaj znajduje się pod sterowaniem sprzętem audio, w Hondzie Jazz umieszczono z boku. Dzięki temu do żadnych przycisków czy pokręteł nie trzeba się pochylać, a "zarządzanie" wszystkimi funkcjami znajduje się w zasięgu ręki i wzroku.

Po uruchomieniu 1,4-litrowa benzynowa jednostka napędowa pracuje bardzo spokojnie i umiarkowanie cicho. 100 koni mechanicznych silnik osiąga przy 6000 obr/min, a maksymalny moment obrotowy o wartości 127 Nm - przy 4800 obr/min, co oznacza, że silnik Hondy musi lubić obroty. I lubi, co widać po wskazówce obrotomierza, która bez żadnej zadyszki przemieszcza się po skali aż do maksymalnych obrotów, wynoszących 6500/min. Spontaniczne reakcje silnika na gaz prowokują kierowcę do głębszego wciskania pedału przyspieszenia. Już od pierwszych metrów czuć, że ze sprawnym poruszaniem się Jazz nie ma problemu. Zasługa w tym zarówno dobrze zestopniowanej skrzyni biegów, z którą kierowca świetnie dogaduje się za pośrednictwem precyzyjnego mechanizmu zmiany przełożeń, jak i umiarkowanie wysokiej masy własnej Hondy Jazz. W porównaniu z najbardziej otyłymi konkurentami, maluch Hondy jest o około 100 kilogramów lżejszy.

Gdy nie zwraca się uwagi na strzałkę, wskazującą odpowiedni moment do zmiany biegu na wyższy, sprint Jazzem do setki można wykonać w 11,5 s. Jeśli chce się jechać pod dyktando strzałek i jak najczęściej widzieć wśród zegarów zielony napis ECO, jazda nie będzie zbyt dynamiczna. Silnik zrewanżuje się za to zużyciem paliwa godnym najbardziej wstrzemięźliwych jednostek napędowych. Na trasie 100-konny Jazz bez większych wyrzeczeń ze strony kierowcy zadowala się zużyciem na poziomie 5 l/100 km. W mieście silnik połyka do 4 l/100 km więcej. Średnio w teście Jazz zużywał 7,1 l/100 km. Przy takim apetycie na paliwo, zawartość 42-litrowego zbiornika wystarcza na niecałe 600 km. W trasie zasięg wynosi już około 800 km. Zbiornik paliwa o 8 l większy byłby mile widziany.

W jeździe mała Honda zachowuje się OK, ale nie wciąga kierowcy w żadne gierki. Bez problemu utrzymuje kierunek jazdy na wprost, skręcając, trochę się przechyla, na zatrzymanie się ze 100 km/h potrzebuje mniej niż 40 m, ale to nie rewelacja. Zawieszenie zapewnia zdecydowanie więcej komfortu niż zegarmistrzowskiej precyzji prowadzenia kół. Tak samo układ kierowniczy. Przy aż 3 i pół obrotu kierownicą, które dzieli skrajne położenia kół od lewej do prawej, Honda Jazz nawet nie może udawać, że chciałaby być ostra w reakcjach. Tym bardziej że po drodze od kół do kierownicy znajduje się elektryczne wspomaganie, które zapewnia sporo komfortu podczas manewrowania małą Hondą i minimum wyczucia tego, co dzieje się na styku kół i nawierzchni w czasie jazdy. Sprawdzian z testów dynamicznych Jazz zalicza bez problemu i nie zaskakuje kierowcy żadnymi nieprzewidzianymi reakcjami. Nawet podczas gwałtownej zmiany obciążenia silnika w zakręcie samochód nie zmienia gwałtownie toru jazdy.

Światem małych aut rządzi cena. Bardziej liczy się to, kto wystartuje od niższej kwoty niż to - kto da więcej wyposażenia za mniejsze pieniądze. W podstawowej wersji Jazz z 1,4-litrowym silnikiem kosztuje 51 900 złotych, a świetnie wyposażony egzemplarz testowy - aż 56 500 zł. Dysponując taką kwotą można wybierać, a nawet przebierać w samochodach klasy niższej średniej, które z większości zadań wywiązują się lepiej niż samochody małe. Niezależnie od tego, czy komuś potrzebne większe auto, czy nie. I tu leży Jazz pogrzebany...

Tekst Maciej Ziemek,
zdjęcia Mariusz Barwiński
amis 5/2011

Dane techniczne

PODSUMOWANIE