Jeśli chodzi o stylizację nadwozia, kabinę i wyposażenie, w przypadku sedana są one identyczne jak w odmianie kombi. Na ciasnotę nie można narzekać ani z przodu, ani z tyłu pojazdu. Wnętrze przekonuje materiałami dobrej jakości. Obsługa jest intuicyjna, a jedynych powodów do narzekania przysparzają niewygodna obsługa komputera pokładowego oraz cmentarne podświetlenie wskaźników.
Bagażnik ma bardzo przyzwoitą pojemność - 525 l. Da się go powiększyć; niestety, otwór powstający po złożeniu oparć tylnej kanapy nie jest zbyt duży. Wadą jest też to, że zawiasy pokrywy wnikają do wnętrza bagażnika - nieco archaiczne rozwiązanie.
Zawieszenie świetnie radzi sobie z tłumieniem wszelkich nierówności, ale przy szybkiej jeździe okazuje się nieco za miękkie. Na zakrętach nadwozie wyraźnie przechyla się na boki, więc szybka jazda krętą drogą nie jest ulubionym zajęciem i40. Mimo sporej masy własnej (1540 kg), auto w wyczuwalny sposób reaguje na podmuchy bocznego wiatru. Wymaga wówczas sporo uwagi od kierowcy oraz korekt kierunku jazdy kierownicą.
Testowy egzemplarz napędzany był przez nowy w gamie Hyundaia silnik o pojemności dwóch litrów i mocy 178 KM. Ma on bezpośredni wtrysk paliwa i zmienne fazy rozrządu, a to sprawia, że lubi wysokie obroty. Co ciekawe w dzisiejszych czasach, daje sobie radę bez turbosprężarki. Przy spokojnej jeździe nie zużywa więcej niż 7,8 l/100 km.
Ofensywa Hyundaia trwa w najlepsze. Kolejne modele nie dość, że wyglądają coraz ładniej, to na dodatek próbują "brać się za bary" z rynkowymi pewniakami, w czym ma im pomóc m.in. 5-letnia gwarancja. W sumie i40 to niezły koreański samochód, ale europejscy konkurenci (Ford Mondeo, Peugeot 508 czy VW Passat) potrafią kosztować mniej.
