Mercedes SLK 200 Kompressor – Dziarski

auto motor i sport 4/2005

Rozdział dotyczący tworzenia małych roadsterów w ściśle tajnym podręczniku Mercedesa "Bestsellery. Plan na XXI wiek" musi wspominać o tym na samym początku. Najmniejszy ma nawiązywać do najpotężniejszego. Ma być jego namiastką. Dlatego SLK ma nadwozie ∫ la SLR McLaren w mniejszej skali, z zaokrągloną kabinką, wybrzuszeniem na pokrywie silnika przywodzącym na myśl przód auta F1 i ogromną trójramienną gwiazdą. Pomimo że pod maską ma dwa razy mniej cylindrów i cztery razy mniej koni, mały roadster jest w swojej skali tak samo napuszony jak "McMerc" SLR w swojej. Na ulicy generalnie wywołuje zachwyt. Jest to o tyle łatwe, że zwykle w pobliżu nie ma żadnego SLR-a.

Jak na roadstera przystało, fotele są twarde i dobrze wyprofilowane, a wsiadając opuszczasz się prawie na samą podłogę, która z kolei jest niewiele wyżej niż asfalt. Ruch uliczny obserwujesz z wysokości klamek w drzwiach otaczających aut. Masz przed sobą najeżony przełącznikami kokpit - wszystko dobrze zaprojektowane, logicznie rozmieszczone, całość świetnie wykonana. Ilość miejsca zadowoli nawet dwumetrowców, fotele są wygodne, a wydajny układ nawiewu szybko nagrzewa/ chłodzi wnętrze.

Nie brakuje też gadżetów. Pod tym względem na Mercedesa zawsze można liczyć i SLK nie jest wyjątkiem. Wodotrysku na desce rozdzielczej nie ma, ale wszystko idzie w dobrym kierunku. Na liście dodatków figuruje pozycja Airscarf, czyli coś w rodzaju "szalika z powietrza", czyli - nawiew w zagłówkach foteli. Kosztuje to 2,5 tys. złotych i jest jak od lat zapowiadane Bugatti z szesnastocylindrowym, 1000- konnym silnikiem - nikomu i do niczego niepotrzebne.

Gadżet jak wiadomo nie po to jest, żeby był potrzebny, tylko po to, żeby był, jeśli tylko znajdzie się odpowiednia liczba chętnych zapłacić za niego ekstra. Zwykle się znajduje, a ten akurat wynalazek działa całkiem nieźle. Przy temperaturze nawet poniżej 10 °C można bez ryzyka oszronienia fryzury poruszać się ze złożonym dachem, byle nie za szybko. I nie należy zwracać uwagi na gesty przechodniów. Oni nie znają mocy Airscarfa.

Właśnie sztywny składany dach jest wielką zaletą Mercedesa. SLK ma swój hardtop zawsze pod ręką, dzięki czemu nadaje się na co dzień niezależnie od pory roku. Ta moda, rozpoczęta przez poprzednika w 1996 roku, ma coraz więcej naśladowców wśród tańszych aut, jednak żaden z bezpośrednich rywali SLK nie może pochwalić się podobną dachówką. Kiedy jest zadaszony, mały Mercedes wygląda jak coupé, z kabinką zgrabnie wkomponowaną w linie nadwozia. Składanie dachu jest całkowicie zautomatyzowane, trwa 22 sekundy i z 300 litrów bagażnika zabiera mniej niż jedną trzecią.

Natomiast na drodze, nowy model w niczym nie przypomina poprzednika, któremu najlepiej wychodziła spacerowa jazda po bulwarze i który z gwałtownych manewrów najlepiej tolerował parkowanie. Teraz kiedy droga skręca, SLK okazuje się całkiem sprawną maszynką ze świetnie wyważonym układem kierowniczym i zawieszeniem, które daje pewność, że polecenia tego układu będą precyzyjnie wykonywane. Nie jest to jeszcze Porsche Boxster, ale auto jest zwinne, reaguje szybko, a nisko umieszczone fotele potęgują wrażenie prędkości.

Zestrojenie zawieszenia jest przy tym tylko na tyle sztywne, na ile może być, żeby nie dawało się we znaki przy dłuższej podróży. Na niezły poziom komfortu ma też wpływ nieprzesadzona wielkość obręczy kół - SLK 200 K ma standardowo "szesnastki" z oponami o rozmiarze 205/55.

Nad bezpieczeństwem czuwa układ ESP, który - jak we wszystkich Mercedesach oprócz SLR - daje się wyłączyć tylko częściowo, czyli nie daje. Wyłącznik jedynie wprowadza układ stabilizacji w bardziej liberalny tryb pracy, dopuszczający nieco głębsze poślizgi. A że siedzenie blisko tylnej osi potęguje wrażenie "zamiatania" tyłem, zabawa może być niezła. Nie można jednak poszaleć na całego, bo w chwili kiedy obrót pojazdu wokół pionowej osi, kąt skrętu kół i położenie przepustnicy przestaną mu do siebie nawzajem pasować, ESP natychmiast interweniuje.

Podczas jazdy z układu wydechowego "grają" w zasadzie tylko niskie tony, z czego wniosek może być jeden - ktoś najwyraźniej chciał skutecznie zagłuszyć odgłos pracy silnika. I był to pomysł z gatunku bardzo dobrych. Basowa akustyka sprawia, że cienki głosik czterocylindrowego gwizdka jest mało kiedy słyszalny i sugeruje, jakby pod maską było coś znacznie większego. A w podstawowej wersji SLK jest tam silnik oznaczany mianem 200 Kompressor, co teraz tłumaczy się na pojemność 1,8 litra plus sprężarka mechaniczna. Moc 163 KM nie czyni z małego roadstera demona szos, ale przyspieszanie do setki w czasie poniżej 8,5 s i tak oznacza przyzwoite wciskanie w fotel. Jednak największa zaleta tego silnika to wysoki moment obrotowy, którego krzywa ma łagodny przebieg i który maksymalnie wynosi 240 Nm w całym przedziale pomiędzy 3000 a 4000 obr/min.

Dzięki temu SLK jest dość dziarski nawet ze skrzynią automatyczną (11 tys. zł ekstra). Można się spierać, czy automat to odpowiednie urządzenie do auta takiego jak SLK, jednak właśnie automaty są bardzo popularne. Jest tu pięć przełożeń (w SLK 350 jest montowana przekładnia 7-biegowa) i są trzy tryby pracy: zwyczajny - do jazdy tzw. tempem działkowca; sportowy - kiedy skrzynia dłużej zwleka ze zmianami prze- łożeń, częściej wykorzystując wyższe obroty silnika, a także wcześniej redukuje biegi; oraz ręczny, kiedy biegi można wybierać za pośrednictwem dźwigni (na zasadzie lewo-prawo) albo przełączników umieszczonych za ramionami kierownicy. Nawet jeśli ten ostatni sposób jest najbardziej kuszący, to najlepszym rozwiązaniem okazuje się mieszanka trybu sportowego z okazjonalnym ręcznym wymuszaniem redukcji - przydaje się to np. w ciasnych zakrętach, kiedy przy wyjściu właściwy bieg nie zawsze jest od razu "zapięty".

Na przeciętnym poziomie było tylko zużycie paliwa, które podczas testu wyniosło 9,4 l/100 km. Ale jeśli spojrzeć na nie wmyśl zasady, że coś za coś, nie jest ono jakąś specjalnie wygórowaną ceną za kilka innych zalet SLK. Tym bardziej że auto ma potężny, 70- litrowy zbiornik paliwa (większy niż w limuzynie klasy C i niektórych wersjach klasy E!), co przy takim średnim zużyciu paliwa daje mu zasięg grubo ponad 700 km.

Wydatek 169 tysięcy zł można uznawać za duży lub nie, ale ważniejsze, że w swoim przedziale cenowym SLK 200 K nie ma konkurencji. Jeśli ktoś inny potrafi stworzyć lepszą niż mały Mercedes kombinację właściwości jezdnych, osiągów, przestronnego wnętrza, komfortu, sporego bagażnika, do tego ze składanym sztywnym dachem, to jeszcze tego nie pokazał.

Tekst Roman Popkiewicz
Zdjęcia Tomasz Jaźwiński

Dane techniczne

PODSUMOWANIE