Na autostradzie da się podobno "cieszyć rozmową ze współpasażerem" przy 300 km/h. Skoro tak, to przy 312 km/h - taką Nissan podaje prędkość maksymalną - dla zabicia czasu można pewnie zagrać w sudoku albo obejrzeć film na płaskim wyświetlaczu. Byle tylko trzymać jedną rękę na kierownicy.
Żarty żartami, ale taka pewność siebie - albo lepiej, arogancja - Nissana musi robić wrażenie. Ten pojazd ma wdeptać w ziemię Porsche 911 Turbo oraz BMW M6 i M5. I to kosztując znacznie mniej niż one.
Oznacza to, że za cenę BMW M3 będzie można kupić auto uzbrojone w 480 KM i 588 Nm, najbardziej zaawansowany napęd na cztery koła spośród spotykanych w seryjnym samochodzie, sześciobiegową sekwencyjną skrzynię typu DSG z łopatkami przy kierownicy i mogące rozpędzić się od 0 do setki w niewiele ponad 3,5 s. GT-R ma więcej nieokiełznanej siły i technikę z wyższej półki niż 911 Turbo, a do tego cztery miejsca i porządny bagażnik.
Jak się sprawdzają takie osiągi na zwykłych drogach, w dodatku w aucie stworzonym nie przez Lamborghini czy Porsche, a przez Nissana? Zupełnie wyjątkowo - jeśli nasz przelotny, choć gorący romans z GT-R-em na torach i drogach Japonii ma być jakimś wyznacznikiem.
Największe wrażenie robią surowe, zwierzęce osiągi. GT-R jest tak szybki, tak wszechogarniający napięciem "mięśni", że jedyne, co można zrobić to skupić się na przyspieszeniu. Pierwsze minuty za kierownicą wyglądają tak: wsiadasz, przełączasz trzy systemy wspomagające w pozycję R (race, czyli wyścig) albo całkiem je wyłączasz, jeśli jesteś wystarczająco odważny; naciskasz starter i ruszasz.
W chwili rozruchu silnik jest łagodny i spokojny, ale gdy muśniesz gaz, nie potrafi ukryć drzemiącej w nim siły. Cały samochód drży i już wiesz co cię czeka. Ale nie wiesz nic. Skąd masz niby wiedzieć, jak wybuchowy będzie GT-R, gdy wciśniesz pedał do podłogi na dwójce i przytrzymasz go tam przez chwilę? Wyobraź sobie, jak szybko wyrwiesz do przodu, pomnóż to przez dwa i będziesz mniej więcej przygotowany na GT-R-a w pełnym pędzie.
