Peugeot 2008: Tu rządzi design - TEST

Silnik 1.2 nie ma słabych stron, okazuje się żwawy, cichy i oszczędny

Stylem nadwozia – które w nowym modelu znacznie urosło – Peugeot 2008 wyróżnia się nie tylko spośród konkurentów. Rzadko zdarza się, by miejski crossover wzbudzał zainteresowanie na ulicy, a akurat nowej „2008” udaje się to bez wysiłku.

Peugeot 2008 - Oryginalnie również w środku

Inna niż w podobnych autach jest też kabina Peugeota. Tutaj ewidentnie ostatnie słowo mieli projektanci, a nie specjaliści od ergonomii. Cyfrowe wskaźniki wyglądają absolutnie niepowtarzalnie, ale efekt 3D, jakim posłużono się do przedstawienia informacji takich jak prędkość jazdy czy obroty silnika z pewnością nie sprawia, że są one czytelne. Dość ograniczona jest też możliwość wyboru tego, co pokazuje wyświetlacz w tzw. trybie osobistym. Kilkakrotnie, przy okazji tekstów o nowych Peugeotach, pisaliśmy już o obsłudze klimatyzacji przez ekran dotykowy (zmiana temperatury wymaga co najmniej dwóch „kliknięć”), więc po raz kolejny nie będziemy tego rozwiązania krytykować. Ergonomia nie jest więc mocną stroną kabiny Peugeota, natomiast estetyka – jak najbardziej. Nawet jeśli materiały nie są dwa razy lepsze niż w innych autach tego rodzaju, to przynajmniej wyglądają, jakby takie były. Większe nadwozie wyeliminowało dwie wady poprzednika – ciasnotę z tyłu i niewielki bagażnik. Dziś do 2008 zmieszczą się cztery dorosłe osoby, które będą miały do dyspozycji bagażnik o solidnej pojemności 434 l.

Fot. Jacek Hanusz Do małej kierownicy szybko można się przyzwyczaić, do słabej czytelności zegarów nie za bardzo
Fot. Jacek Hanusz Oryginalnych akcentów na nadwoziu 2008 nie brakuje, jednym z nich są lampy	Fot. Jacek Hanusz Dwie takie końcówki zdobią tył nadwozia – w każdej znajduje się prawdziwy element wydechu

Peugeot 2008 - Nie z powietrza

Pod względem konstrukcji i układu napędowego w Peugeocie 2008 nie ma niczego, czego byśmy już nie znali. Auto skonstruowano na płycie podłogowej CMP, znanej i z DS 3 Crossbacka, i z Opla Corsy, a pod maską znalazł sie 1,2-litrowy silnik PureTech, który po raz kolejny udowodnił, że złote medale w konkursie na „Silnik roku” nie wzięły się z powietrza.
Chęci do jazdy 3-cylindrowa jednostka nabiera szybko, co ma tę zaletę, że nie trzeba kręcić jej wysoko, żeby auto nabrało dynamiki. Podczas codziennej jazdy cyfrowa wskazówka rzadko ma okazję przekroczyć 3000 obr/min. Reakcja silnika na wciśnięcie gazu, po wstępnym, chwilowym zawahaniu, zawsze jest żywiołowa, niezależnie od wybranego trybu jazdy. A tryby są dwa (Normal oraz Eco) i na nasze oko niczym się nie różnią. Silnik 1.2 Puretech nie wystawia też dużych rachunków na stacjach – średnie zużycie paliwa to jakieś 6,5 l/100 km, minimalne wynosi 5,6 litra, a maksymalne około 9 litrów (jazda miejska plus autostrada).
W 2008 kierownica pracuje lekko, jakby w ogóle nie była połączona z kołami albo jakby koła wisiały w powietrzu, co akurat w tym przypadku nie jest wadą, bo auto nie ma przecież sportowych ambicji. Przy zmianie biegów dźwignię wystarczy lekko pchnąć w odpowiednim kierunku, by załączyć kolejne przełożenie. Niski jest też poziom hałasu w kabinie, a o tym, że pod maską pracują trzy cylindry można się przekonać jedynie na postoju – w 2008 jest cicho nawet przy wyższych obrotach. Duży poziom przyczepności oraz niezła reakcja na skręty kierownicą dopełniają obrazu solidnego crossovera, który do tej pory zawsze znajdował się o kilka długości za rywalami. Dziś to oni muszą nadrabiać do niego dystans.

Fot. Jacek Hanusz

Zamów e-wydanie magazynu "auto motor i sport" - teraz o 30% taniej!

Dołącz do nas na facebooku i bądź na bieżąco z motoryzacyjnymi newsami!

Zobacz także:

• Porażka rządowych dopłat do aut elektrycznych
• Apple CarPlay i Android Auto - jak to działa?
• Test Mazdy RX-7 - powrót do przyszłości

zobacz galerię