Porsche Panamera – Quattro Porsche

Pytanie jest prawie tak stare, jak sama firma Porsche - co ma zrobić kierowca samochodu tej marki, gdy któregoś dnia zechce założyć rodzinę? Szepnąć czule swojej Carrerze "żegnaj"? Najczęściej sprawa wygląda następująco: ponieważ posiadacze Porsche do najbiedniejszych nie należą, ani myślą rozstawać się ze swoim pojazdem i najdroższej małżonce kupują do pary Mercedesa.

Wygląda więc na to, że wielkie, mocne i drogie Gran Turismo z czworgiem drzwi, jakim jest właśnie Panamera, nie ma w ogóle racji bytu. Chętnych na taki samochód trzeba szukać wśród dotychczasowych posiadaczy najbardziej luksusowych limuzyn. Osiemdziesiąt procent klientów Porsche musi "odbić" innym markom - przewidują stratedzy zajmujący się marketingiem niemieckiej firmy i mają na myśli nie tylko wąski krąg kierowców Maserati Quattroporte. Przecież każdego roku bramy fabryki ma opuszczać 20 000 egzemplarzy Panamery.

"No to życzymy powodzenia" - chciałoby się powiedzieć, zwłaszcza że w dzisiejszych czasach nie widać, by klienci szturmowali drzwi salonów sprzedaży luksusowych samochodów. Dlatego lepiej zostawmy na boku rozważania, kto kupi ten model, a zajmijmy się tym, co właściwie klient miałby kupić.

Panamera to kawał solidnej maszyny o długości nadwozia sięgającej pięciu metrów, szerszej niż S-klasa czy BMW 7, za to znacznie niższej. Całość skomponowana jest w stylistyce typowej dla Porsche, znanej od lat. Powstała więc mieszanka, którą każdy musi ocenić według własnego gustu. Co by nie mówić, Panamera to zjawisko, za którym ludzie oglądają się na ulicy jak za blondynką, obnoszącą publicznie swoje równie niezwykłe, co ponętne kształty.

Te prezentowane przez Panamerę sprawiają, że może być ona jedynie autem cztero- a nie pięciomiejscowym. Nie da się zmieścić z tyłu zwykłej kanapy, gdy nadwozie ma zaledwie 1,40 m wysokości, a pasażerowie chcą siedzieć w warunkach nie urągających ludzkiej godności. Przez środek kabiny biegnie zasłonięty masywną obudową wał Kardana, po którego obydwu stronach nisko osadzono fotele.

Z tyłu te fotele są takie same jak z przodu, co w samochodowym świecie zdarza się dzisiaj dosyć rzadko. Jedne i drugie można zamówić w opcji dającej możliwość regulacji na dziesiątki sposobów oraz z podgrzewaniem i przewietrzaniem na dokładkę. Oczywiście do tyłu auta nie da się wsiąść z aż taką gracją jak do zwykłej limuzyny, co będziemy mogli naocznie stwierdzić, gdy tylko jakaś hollywoodzka gwiazda dostanie się pod ostrzał fleszów paparazzich. Za to pasażer z tyłu siedzi bardzo wygodnie, schowany za wysoką konsolą środkową, która oddziela go od współpasażera.

Konsola rozciąga się od tablicy rozdzielczej po oparcia tylnych foteli i jest jednym z ważniejszych elementów stylistycznych organizujących wnętrze. Zdobi ją ogromna ilość guzików i pokręteł, a im więcej drogich dodatków zamówi klient (Porsche po mistrzowsku gra na tej nucie), tym więcej przycisków pojawia się na owej konsoli.

Obsługa zrozumiała "od pierwszego wejrzenia" to nie był priorytet przy tworzeniu tego auta. W ten sposób Panamera subtelnie daje do zrozumienia, że jest samochodem, który właściciel niechętnie wypuszcza z rąk. We wnętrzu panuje klimat klasycznego GT - jest trochę "oldskulowe" i po prostu bardzo ładne. Z wierzchu skóra, pod spodem skóra, a pomiędzy - drewno. Tak robiono już samochody w czasach, w których jeszcze niepotrzebni byli styliści.

DANE TECHNICZNE PORSCHE PANAMERA 4S

Tablica rozdzielcza i wysoka środkowa konsola sprawiają, że także pasażerowie przednich foteli podróżują oddzieleni od siebie, ciesząc się atmosferą intymności. Przy tym nic nie ogranicza swobody ich ruchów. Pozycja za raczej pionowo umieszczoną kierownicą bardziej przypomina tę z auta sportowego niż z luksusowej limuzyny; fotel przylega do ciała jak skrojona na miarę rękawica do dłoni. Na podróżne walizy albo ekwipunek do golfa przewidziano 445-litrowy bagażnik. Panamera nie jest klasycznym luksusowym krążownikiem służącym głównie do zadawania szyku, ale hatchbackiem z podnoszonymi drzwiami bagażnika. To z kolei gwarantuje, że łatwo się do niego dostać i łatwo w pełni wykorzystać przestrzeń, jaką oddaje do dyspozycji podróżnych. Żeby dopełnić wątku przydatności na co dzień, warto wspomnieć, że do Panamery można zamówić nie tylko świetnie brzmiący sprzęt grający najwyższej próby, ale też hak holowniczy.

Pochwalić trzeba w najnowszym Porsche jakość wykończenia wnętrza, zganić - marną widoczność. Słabo widać zwłaszcza to, co znajduje się za samochodem. Ponieważ niełatwo ocenić gabaryty Panamery, parkowanie staje się wyzwaniem. Ale gdy już wyjedzie się w trasę, potężne Porsche zdaje się jakby kurczyć. Podczas pokonywania zakrętów wykazuje zalety samochodu sportowego, precyzyjnie wykonując polecenia układu kierowniczego. Ten z kolei informuje kierowcę, co dzieje się na styku kół z nawierzchnią. Gdy samochód nie jedzie szybko, opcjonalny servotronic sprawia, że do kręcenia kierownicą potrzeba mniejszej siły.

Im szybciej się tym autem jedzie, tym więcej prawdziwego Porsche z niego wychodzi. Panamera jest zdolna do bardzo szybkiej jazdy przez zakręty, w czasie której pasażerowie wręcz błogosławią kubełkowe fotele. Auto pozostaje przy tym absolutnie pod kontrolą, a już tym bardziej gdy ma się do czynienia z wersją 4S z napędem 4x4. Akcenty rozłożono w nim tak, że główny nacisk położono na napęd tylnej osi - podczas jazdy na wprost sprzęgło lamelowe przekazuje na przód jedynie minimalną ilość momentu napędowego. Więcej dostarcza dopiero wtedy, gdy wystąpi poślizg - napęd 4x4 spełnia w Panamerze bardziej rolę elementu stabilizującego zachowanie się auta niż kontroluje trakcję.

Mimo sportowych wrażeń z jazdy Panamerą, nie doznajemy uszczerbku na komforcie. Odnosi się to i do wersji z zawieszeniem na sprężynach śrubowych, i z (dostępnym za dopłatą) resorowaniem pneumatycznym. To drugie, na podłużnych nierównościach drogi, zamienia auto sportowe w luksusową limuzynę. Podczas powolnej jazdy na niewielkich wybojach samochód trochę podskakuje, na co wpływ może mieć dobór opon. Widoczne na zdjęciach 20-calowe koła nie mają zbyt wiele rezerwy, jeśli chodzi o tłumienie nierówności.

Jednak samochodem dla szanownych osobistości, kierowanym przez szofera, Panamera także nie zamierza być - nie mogłaby wtedy wykorzystywać pełnej mocy swojego silnika. 4,5-litrowy V8 już w zwykłej wersji osiąga 400 KM (turbo - 500 KM), dzięki czemu auto potrafi osiągnąć 280 km/h, a od zera do 100 km/h przyspieszyć w 5 sekund.

Te pięć sekund jest możliwe między innymi dzięki 7-biegowej automatycznej skrzyni biegów z dwoma sprzęgłami. Zależnie od wybranego trybu pracy, zmienia ona przełożenia szybko lub bardzo szybko. W ogóle nie doskwiera brak mechanicznej skrzyni. Przydałaby się za to klasyczna przekładnia automatyczna, głównie wtedy, gdy zmiany przełożeń podczas wolnej jazdy potrząsają nieco pasażerami.

Być może taka skrzynia biegów jeszcze się pojawi. Oszczędniejszy silnik V6 jest przewidziany na 2010 rok, potem zadebiutuje wersja hybrydowa z tym silnikiem. O tym, że jedno i drugie już dzisiaj mogłoby być ważnym argumentem na rzecz zakupu Panamery nikt w Porsche wcześniej nie pomyślał. Nie wszystko przecież da się przewidzieć, podobnie jak nie da się zgadnąć czy eksperyment pod nazwą Panamera zakończy się sukcesem.

Tekst: Götz Leyrer
Zdjęcia: Hans-Dieter Seufert

zobacz galerię