Range Rover: Cała naprzód - TEST

Na pierwszych kilometrach nowy Range Rover w wersji z silnikiem V8 o mocy 530 KM daje się poznać od łagodniejszej strony. Potężna jednostka napędowa pracuje miarowo, łagodnie i w doskonałej harmonii z równie dyskretną w działaniu ośmiostopniową automatyczną przekładnią ZF. Później wypróbujemy też sześciocylindrowego diesla, który jak na tego rodzaju silnik także ujmuje harmonijną pracą, zapewnia jednak sporo niższe przyspieszenie do 100 km/h – 6,1 zamiast 4,6 s.
Wysoki komfort jazdy podróżni zawdzięczają m.in. pneumatycznemu zawieszeniu (sterowane elektronicznie), pięciowahaczowemu zawieszeniu każdego z kół tylnej osi o nowej konstrukcji i bardzo skutecznemu wygłuszeniu wnętrza. Krajobraz za oknami 2,5-tonowego auta przesuwa się więc w ciszy, a w kontemplowaniu go nie przeszkadzają nawet niewielkie wstrząsy. Tak jest na autostradach, na których poprzeczne szczeliny między elementami nawierzchni nie robią na zawieszeniu Range’a żadnego wrażenia. Na zwykłych drogach większe nierówności powodują łagodne kołysanie się karoserii, gorzej gdy pojawią się koleiny – wtedy kołysanie staje się mocniejsze i coś, co początkowo dawało wrażenie komfortu, może się przerodzić w utrapienie dla żołądka.

Fot. Nick Dimbleby

Fot. Nick Dimbleby

Zakręty Range pokonuje z wprawą, jednak gdy przejeżdża je szybko, nadwozie przechyla się mocniej, niż można by się spodziewać. Układ kierowniczy jest precyzyjny, ale pracuje ze zbyt małym oporem, zmienia się to dopiero w dynamicznym trybie jazdy. W ogóle nowy Range zaskakująco sprawnie porusza się krętymi drogami, choć trzeba przyznać, że system zapobiegania przechyłom nadwozia musi się wtedy solidnie napracować.
Swoje kompetencje Range ujawnia w terenie, przy czym zdolność brodzenia w wodzie o głębokości 90 cm to tylko jedna z jego umiejętności. Miskę olejową przekonstruowano tak, by można było zapewnić właściwe ciśnienie oleju, nawet gdy auto jest przechylone pod kątem 45°. A żeby zawrócić, 5-metrowy Range, dzięki systemowi skrętnych tylnych kół, potrzebuje niecałe 11 m. Tyle że on woli brnąć do przodu.

Fot. Nick Dimbleby