Renault Megane 1.6 dCi - o oczko wyżej

Kiedy w 1996 roku startowaliśmy z naszym plebiscytem Najlepsze samochody roku (Best Cars), w Europie oferowano 254 modele. 20 lat później, w plebiscycie 2016, liczba aut, które walczą o klienta zwiększyła się o blisko połowę i wynosi 364. Przy tak silnej konkurencji producenci muszą robić wszystko, by ich auto czymś się wyróżniało. Właśnie dlatego nowe samochody bywają dzisiaj tak ekstrawaganckie, a prosta forma odchodzi w zapomnienie.

WŁASNA TOŻSAMOŚĆ

Megane IV generacji technikę dzieli z Nissanem Pulsarem, ale wygląda przy nim jak milion dolarów. Ostre linie i głębokie przetłoczenia u dołu drzwi to zabieg wcześniej zastosowany w Clio. Aby zróżnicować obydwa modele, styliści mocno popracowali nad przednią i tylną częścią nadwozia, zwłaszcza nad światłami. Reflektory nawiązują kształtem do litery C i są na tyle charakterystyczne, że razem z ogromnym logo marki wtopionym w osłonę chłodnicy tworzą wizytówkę nowego Megane. Auto trudno pomylić z innym modelem marki, nie licząc Talismana, którego tworzyli (co widać) w tym samym czasie ci sami ludzie. Światła z tyłu to absolutne szaleństwo stylistyczne.

Renault Megane Bose 1.6 dCi	Renault Megane Bose 1.6 dCi
Cyfrowe zegary to żadna nowość w Megane. Zmienna grafika i różne kolory podświetlenia – tak. Jakość tworzyw jest tip-top

Są głęboko wcięte w błotniki i niemal łączą się pośrodku pokrywy bagażnika. Tak szerokich lamp nie ma (znów poza Talismanem) żadne inne auto. Z ciekawości zmierzyliśmy ich szerokość – to aż 92 cm! Po zmroku wyglądają naprawdę obłędnie.

WIDAĆ JAKOŚĆ

Przyzwyczailiśmy się już, że kolejne generacje samochodów są coraz większe. Megane znów urosło – na długość o 6,4 cm, na szerokość tylko o 6 mm. Zwiększył się również rozstaw osi (o 28 mm), który ma decydujący wpływ na przestronność kabiny. I tu niemiła niespodzianka.
O ile za kierownicą Renault siedzi się wygodnie i nie brakuje miejsca na nogi czy nad głową, o tyle z tyłu (przy maksymalnie odsuniętych fotelach) jest tak ciasno, że z trudem zmieszczą się tam nawet dzieci.

Układ kierowniczy z elektrycznym wspomaganiem pozwala jednym palcem wykonywać manewry na parkingu

Zaskakuje to tym bardziej, że testowany przez nas na dystansie 50 tys. km Nissan Pulsar (mający niemal taki sam rozstaw osi) pod względem przestronności kabiny wypada znacznie lepiej. Na plus Megane należy za to zaliczyć jakość tworzyw zastosowanych do wykończenia kabiny oraz ich spasowanie. Twarde plastiki pojawiają rzadko i tylko w dolnej części deski rozdzielczej, tunelu środkowego i drzwi, a tam rzadko się ich przecież dotyka. Nawet ozdobne listwy, choć też z tworzywa sztucznego, wyglądają jak prawdziwe szczotkowane aluminium.

Fotele wydają się dobrze wyprofilowane, ale po kilku zakrętach okazuje się, że w zakrętach słabo przytrzymują ciała podróżnych, zwłaszcza plecy. W najdroższej wersji Bose fotel kierowcy jest wyposażony w funkcję masażu. Megane masuje na trzy sposoby, z różną siłą i intensywnością. Trzeba przyznać, że po przejechaniu trasy z Warszawy do Wrocławia z auta wysiedliśmy wypoczęci.

W centralnym miejscu deski rozdzielczej dominuje 8,7-calowy, dotykowy ekran przypominający tablet – to centrum dowodzenia systemem R-Link (standard w wersji Bose). Taki sam znajduje się w większych modelach Renault – Espace i Talismanie. Za jego pomocą steruje się radioodtwarzaczem, funkcjami komputera pokładowego, nawigacją i telefonem.

Renault Megane Bose 1.6 dCi	Renault Megane Bose 1.6 dCi	Renault Megane Bose 1.6 dCi
Masaż uruchamia się w menu komputera; pozwala przetrwać najdłuższą podróż	Wyświetlacz head-up – tego w aucie klasy kompaktowej jeszcze nie było	Tempomat jest w każdej wersji, ale włącznik znajduje się w nieintuicyjnym miejscu

Zaprzyjaźnienie się z nim nie będzie trudne dla tych, którzy korzystają ze smartfonów. Irytować może jedynie fakt, że inaczej jak w Talismanie i Espace, zrezygnowano z pokrętła na konsoli środkowej, za pomocą którego można szybciej i bezpieczniej poruszać się po rozbudowanym menu. W Megane zawsze trzeba trafić palcem w odpowiednie miejsce na ekranie, a to angażuje uwagę kierowcy na dłużej.

Z wyjątkiem podstawowego, wszystkie silniki mają turbosprężarkę

Megane, wzorem pozostałych modeli Renault, może być wyposażone (od wersji Intens) w system Multi-Sense. Pozwala on kierowcy na wybór jednego z pięciu trybów jazdy, które różnią się siłą wspomagania układu kierowniczego, reakcją silnika na gaz, wydajnością pracy układu klimatyzacji, a nawet barwą brzmienia silnika. Dodatkowym „bajerem” jest możliwość wybrania koloru oświetlenia wnętrza oraz grafiki i podświetlenia zegarów. Zielony i niebieski są całkiem przyjemne, ale kto wybierze różowy?

OSTRY NA DRODZE

Francuskie samochody długo były synonimem komfortu, niekoniecznie rozpieszczając kierowcę precyzją prowadzenia. Megane zrywa z drugą częścią tego stereotypu. Zawieszenie jest nadal komfortowe, ale sztywniejsze.

Kierowca ma poczucie, że panuje nad autem, które posłusznie wykonuje jego polecenia. Podczas pokonywania sporych nierówności zawieszenie nie wydaje z siebie żadnych odgłosów. Szybko tłumi niewielkie wyboje, a na długich nierównościach jedynie delikatnie kołysze nadwoziem. Układ kierowniczy z elektrycznym wspomaganiem pozwala na wykonywanie parkingowych manewrów praktycznie jednym palcem, dopiero po przekroczeniu prędkości 50 km/h stawia wyraźniejszy opór. Malkontenci mogą ponarzekać na zaledwie przeciętne poczucie kontaktu kół z nawierzchnią i umiarkowaną precyzję układu kierowniczego. Ten ostatni zbiera też cięgi za to, że auto ma przesadnie dużą średnicę zawracania, bo aż 11,8 metra! Akceptujemy wynik przynajmniej o metr mniejszy.

Mégane na drodze jest takie jak trzeba – wystarczająco wygodne i pewnie trzyma się asfaltu

Renault Megane przy dużych prędkościach prowadzi się pewnie, na nagłe manewry, jak wymijanie przeszkody, reaguje spokojnie, a w zakrętach przez długi czas pozostaje neutralne. Pochwały zbiera świetnie zestrojony, seryjny system ESP. Zezwala on wprawdzie na niewielki uślizg tyłu auta przy nagłej zmianie obciążenia kół w zakręcie, ale potem zwalnia kierowcę z wykonywania kontry i sam sprowadza samochód na zadany tor jazdy. Przyjemności nie byłoby też bez odpowiedniego silnika.

Renault Megane Bose 1.6 dCi	Renault Megane Bose 1.6 dCi	Renault Megane Bose 1.6 dCi
Kanapa jest porządnie wyprofilowana i wygodna, ale miejsca na nogi zdecydowanie za mało	Bagażnik foremny, ale brakuje siatek lub choćby uchwytów na torby	Po otwarciu pokrywy brud spływa na tapicerkę i kapie do bagażnika – niedoróbka

W Megane do szczęścia wystarcza turbodiesel o pojemności 1,6 l, który rozwija moc 130 KM. Ma świetne maniery i niewielki apetyt na paliwo – średnio podczas testu zużył 5,9 l/100 km. Podobny wynik spalania uzyskaliśmy też w mieście, a spory udział ma w tym system start/stop, wyłączający silnik już przy prędkości 5 km/h. Jednak jednostka napędowa Renault najbardziej oczarowała nas elastycznością. 320 Nm dostępne od 1750 obr/min sprawia, że czasy przyspieszeń od 60 do 100 km/h i od 80 do 120 km/h są wyjątkowo krótkie, niezależnie od tego, czy auto jedzie na III, IV czy V biegu.

Sześciobiegowa skrzynia jest dobrze zestopniowana. Jedynie drogi prowadzenia drążka mogłyby być krótsze. Nie wypada nam nie skomentować pomiarów drogi hamowania. Wynik 46,7 m po rozgrzaniu tarcz boleśnie nas rozczarował. Czy winne były opony zimowe? Nie wiemy, czy to jedyna przyczyna. Na obronę kompaktowego Renault dodamy, że przynajmniej wyczucie pedału hamulca jest dobre. Megane miało chrapkę na zdetronizowanie Golfa – króla kompaktów. Argumentów w garści ma sporo, ale ma też trochę wad. Życzymy więc cierpliwości.

zobacz galerię