Skoda Superb Combi - Superkombi

Gdy debiutował na zeszłorocznej wystawie motoryzacyjnej we Frankfurcie, dały się słyszeć głosy, że właśnie nadeszły ciężkie czasy dla Volkswagena Passata Varianta. Oto bowiem pojawił się Superb w długo wyczekiwanej wersji kombi, który jest jednocześnie wielki, elegancki i bardzo pojemny. I który swoimi zaletami już jako limuzyna zdołał przekonać do siebie wielu kierowców. Nowa wersja czeskiego auta zdaje się mieć w zanadrzu jeszcze więcej atutów, dlatego na rynku zapewne będzie konkurować z pojazdami klasy średniej, jak i z tymi o szczebel wyżej plasowanymi.

Superb Combi to bodajże najlepiej wyglądająca Skoda, jaka do tej pory powstała. W odróżnieniu od limuzyny, której tył prezentuje się, jakby został stworzony w pośpiechu, ten w kombi świetnie współgra z całością. Jest lekki, zgrabny i nieprzestylizowany. W nadwoziu czeskiego kombi są też chromowane obwódki dookoła okien, srebrne relingi dachowe oraz mocne wybrzuszenia błotników, które wraz z 18-calowymi obręczami aluminiowymi (dopłata 2000 zł) zapracowują na elegancki i solidny charakter auta.

Czeskie kombi - mierzące 4838 mm długości, 1817 mm szerokości i 1510 mm wysokości - okazuje się wielkie nie tylko na zewnątrz. Wystarczy rzut oka w kierunku bagażnika (633 l), by odnieść wrażenie, że zmieści się tutaj znacznie więcej niż tygodniowe zakupy czy wczasowy ekwipunek. Ale to dopiero początek, gdyż tylną kanapę można złożyć na płasko (w stosunku 60:40) i cieszyć się powierzchnią bagażową o pojemności do 1865 l. To sporo więcej niż potrafią konkurenci Superba w postaci Toyoty Avensis Wagon, Subaru Legacy Kombi czy też Volkswagena Passata Varianta. Pojemność ich bagażników wynosi, odpowiednio, 543/1610 l, 526/1726 l oraz 603/1731 l. Czeskie auto uciera nosa nawet Audi A6 Avant (565/1660 l), a jedynym który ma większy bagażnik jest Mercedes E kombi, dysponujący pojemnością od 695 do 1950 l. Tyle tylko, że w cennikach startuje on z półki znajdującej się na wysokości 172 500 zł, a za tę kwotę można by kupić na przykład Superba i Octavię na dokładkę.

Bagażnik czeskiego auta zaopatrzony jest w niewielką, wyjmowaną latarkę, dwa spore schowki po bokach, mieszczące na przykład łańcuchy przeciwśnieżne, za dopłatą 200 zł przewozi dojazdowe koło zapasowe (w odmianach z felgami 17- i 18-calowymi), a w najdroższej wersji Platinum ma automatyczną roletę. Wystarczy nacisnąć w kluczyku przycisk otwierający elektryczną klapę bagażnika (seryjnie w odmianie Platinum), by roleta cofnęła się do środkowego położenia, oferując tym sposobem łatwą i wygodną możliwość załadowania np. toreb z zakupami. Do przewożenia długich przedmiotów służy zaś klasyczne, zamykane okienko w oparciu kanapy drugiego rzędu siedzeń.

Podobnie jak limuzyna, także kombi w swojej kabinie oferuje ogromną przestrzeń. Superb to jedno z niewielu aut, w których pasażerowie będą się "zabijać" nie o to, kto zasiądzie na przednim fotelu, tylko o to, kto będzie mógł skorzystać z dobrodziejstw kanapy. Miejsca, nawet jeśli siedzenie kierowcy odsunąć maksymalnie do tyłu, jest tak dużo, że można poczuć się tutaj jak w katedrze. Przestrzeń na stopy, wokół głowy, a w szczególności na kolana pasażerów jest przeogromna i trudno tak naprawdę znaleźć w sąsiednich klasach samochód, który pod tym względem mógłby się choć trochę zbliżyć do Superba. Jedyny, który przychodzi mi na myśl to nowe Subaru Legacy. Testowe auto miało na swoim pokładzie podgrzewaną kanapę, a nawet specjalne podnóżki dla pasażerów drugiego rzędu siedzeń, zapewniające delikatne podparcie dla ich stóp.

Centymetrów nikomu nie powinno brakować także z przodu, a pozycję do jazdy można dobrać bez najmniejszego problemu. To zasługa odpowiedniego zakresu regulacji kierownicy w dwóch płaszczyznach i bardzo wygodnego fotela, który daje się odsunąć naprawdę daleko w kierunku południowym. Mimo jego elektrycznej regulacji (dopłata 3000 zł), odpowiednio do wymagań kierowcy da się dopasować także oparcie - można je nawet ustawić pod kątem ostrym - co nieczęsto jest normą w autach zaopatrzonych w przyciski zamiast pokręteł.

W kabinie największego z modeli Skody nic nie pozostaje dziełem przypadku. Dotykając materiałów, używając dźwigienek, pokręteł i przycisków ciężko uwolnić się od przekonania, że zostały one dopracowane w najmniejszym detalu. Wszystko, dosłownie wszystko działa precyzyjnie, pewnie i z tym minimalnym oporem, świadczącym o wysokiej jakości. Wnętrze, szczególnie wykończone jasną skórzaną tapicerką (seryjnie tylko w odmianie Platinum), prezentuje się bardzo atrakcyjnie, a ergonomia i funkcjonalność są bez zarzutu. Jest też sporo eleganckiego chromu dookoła zegarów zanurzonych w "tubach", nawiewów powietrza, panelu klimatyzacji czy też mechanizmu zmiany biegów. Nawet "drewno z wtryskarki" nie wygląda źle. Klasyczne, okrągłe zegary z białym podświetleniem okazują się superczytelne, dźwigienki przy kierownicy są nieprzeładowane funkcjami, a obsługa komputera pokładowego czy klimatyzacji - wręcz intuicyjna. Życie kierowcy nieco komplikuje radio z nawigacją satelitarną (dopłata - od 900 zł), których używanie wymaga odrobiny wprawy.

To, co pracuje pod maską testowanego Superba wydaje się wręcz idealnym dla niego źródłem napędu. 170-konny turbodiesel z wtryskiem typu common-rail jest cichy, nie przenosi praktycznie żadnych drgań na kierownicę i odznacza się wysoką kulturą pracy. Potrafi też nadać autu dobrą dynamikę, sprint do "setki" załatwiając w ciągu niecałych 9 sekund oraz odznacza się świetną elastycznością. Niezależnie od tego, na którym biegu - pod warunkiem jednak, że obroty są wyższe niż 1700-1800 obr/min - Superb bardzo chętnie nabiera prędkości, zostawiając z tyłu np. VW Passata Varianta z takim samym silnikiem. Jeśli dwulitrowemu TDI można by coś zarzucić, to jest to spóźniona reakcja na komendy wydawane prawą stopą. Zważywszy na wielkość, masę własną oraz wyposażenie Superba Combi, wizyty na stacjach benzynowych zdarzają mu się stosunkowo rzadko - średnio, według testowego zużycia paliwa (7,9 l/100 km), raz na prawie 760 kilometrów. Na ulicach miasta, przy dość dużym natężeniu ruchu zużycie wynosi około 9-9,5 l oleju napędowego na 100 km.

Turbodiesel Skody ma do współpracy sześciobiegową przekładnię mechaniczną o bardzo dobrej precyzji działania. Podobnie jak wszystko inne we wnętrzu Superba Combi, także praca mechanizmu zmiany przełożeń odbywa się lekko, przyjemnie, na dość krótkich drogach oraz przy użyciu niewielkiej siły.

Czeskie kombi na drodze stawia przede wszystkim na komfort. Dlatego jego zawieszenie - zaopatrzone z przodu w kolumny McPhersona, a z tyłu w układ wielowahaczowy - w większości drogowych sytuacji nic nie robi sobie z tego, czym uraczy go jezdnia. Pojedyncze nierówności, zapadnięte studzienki, czy nawet niewielkie dziury przejeżdża prawie tak, jakby ich tam nie było. Nie wymięka też przed niedoskonałościami nawierzchni następującymi po sobie, informując pasażerów o nich jedynie niewielkim kołysaniem. Zawieszenie Superba pracuje przy tym cicho i jest przyjemnie sprężyste. Z drugiej strony nie ma problemów z utrzymaniem auta w ryzach - spokojnie reaguje ono na próby sprowokowania tyłu przy nagłych manewrach wymijania przeszkody, czy też na odpuszczanie gazu w zakręcie. Superb w każdej sytuacji na drodze ma dużo przyczepności, w zakrętach odznacza się przewidywalną podsterownością, a jego układ kierowniczy jest bezpośredni, choć swoje opowieści mógłby snuć po prostu nieco lepiej. "Kreska" czeskiemu kombi należy się za dość dużą wrażliwość na boczny wiatr przy podróżowaniu z wysokimi prędkościami.

Superb Combi ma bogate wyposażenie, ogromne wnętrze i porządną jakość. Ma też cenę, którą może przyprawić najbliższą konkurencję o ból głowy (najtańsza wersja - 1.4 TSI o mocy 125 KM kosztuje 83 000 zł). Na pytanie czy zagrozi autom pokroju Audi A6 - odpowiedź brzmi: nie. Bo nazywa się Skoda i nie zapewnia pasażerom ani odpowiednio wysokiego prestiżu, ani też nieziemskiego komfortu.

Superkombi? Prawie.

Tekst: Maciej Struk
Zdjęcia: Mariusz Barwiński

Dane techniczne

PODSUMOWANIE

zobacz galerię