Absolutnie kluczowy jest pierwszy dzień. Skoro nowy model dostał z góry zielone światło, bierze się czystą kartkę papieru i ustala podstawowe parametry. One będą decydujące. Jaka technika, jakie wymiary nadwozia, które silniki, jaki układ napędowy, jakie możliwości jazdy w terenie, jakie wyposażenie. Na każdym kroku pytania o koszty - ile będzie kosztować to, ile tamto, ile przygotowanie, testy, prototypy, linia produkcyjna? I trzeba umieć wybiec dziesięć lat w przód, bo zanim pierwszy egzemplarz opuści fabrykę miną niemal trzy lata, a rynkowa kariera samochodu będzie trwała siedem lat.
Od pierwszego zapisu na kartce z nagłówkiem "Skoda Yeti" niedługo minie trzeci rok. W czerwcu końcowy produkt zacznie grupowo opuszczać fabrykę w Kvasinach, rozjedzie się po świecie i szybko urośnie liczba tych, którzy będą mogli powiedzieć, że na własne oczy widzieli Yeti.
Pierwszy SUV Skody ma bardzo kompaktowe wymiary i trochę zabawkowe proporcje - z dużymi kołami, zaokrąglonym przodem, dużą przednią szybą i pionowym tyłem. Wyraz twarzy sugeruje pokrewieństwo z Roomsterem, ale faktycznie Yeti jest oparty na podwoziu Octavii, czyli Golfa. Ma taki sam jak Octavia rozstaw osi, natomiast nieco większy rozstaw kół - o 10 milimetrów z przodu i 40 mm z tyłu. Prześwit jest identyczny jak u Octavii Scout (180 mm). W porównaniu z Octavią, Yeti jest natomiast o całe 35 cm krótszy, mając znacznie krótsze zwisy nadwozia.
W kabinie jest zestaw tych samych "klocków", jakie można znaleźć w innych autach koncernu Volkswagena. Elementy obsługi są wzięte z Superba, podobnie jak kierownica i zegary. Szkielet foteli jest taki sam jak w Audi Q5, a tylna kanapa pochodzi ze Skody Roomster. To ostatnie oznacza, że tylne siedzenia można niezależnie od siebie składać i demontować, a skrajne również przesuwać. Pod względem jakości materiałów i wykonania jest to poziom Superba, czyli półka raczej wysoka. Jeśli seryjne egzemplarze okażą się takie jak te przedprodukcyjne, które mieliśmy okazję przegonić po asfalcie, szutrze i paru kałużach, to wnętrze Yeti nie ma szans zestarzeć się w ciągu najbliższych lat. Kabina jest przestronna, mocno przeszklona, ze świetną widocznością i typową dla Skody totalną (to chyba odpowiednie słowo) funkcjonalnością. Można sobie wyobrazić, że na fotelach Yeti da się spędzić wiele godzin nie czując większego zmęczenia. Wszystko jest poukładane typowo dla świata Skody - logicznie i konsekwentnie. Po wyjęciu tylnych siedzeń przestrzeń ładunkowa wynosi 1760 l.
Zdecydowaną większość życia Yeti będzie spędzać na asfalcie, i odpowiednio do tego jest zestrojony jego układ jezdny. Sprężyny i amortyzatory mają specjalnie dobraną charakterystykę, a dla poprawienia stabilności wysokiego nadwozia zastosowano stabilizatory o grubszym przekroju. Auto jest zwinne i w zakrętach zachowuje się jak wygimnastykowany kompakt. Układ kierowniczy (wspomagany elektrycznie) jest precyzyjny, ale błąka się po nim typowa dla wszystkich "golfopochodnych" pewna sztuczność działania. Duży w stosunku do długości auta rozstaw osi robi swoje - nie ma wrażenia, jakby znajdująca się w okolicach przedniego i tylnego zderzaka masa ciągnęła Skodę na zewnątrz zakrętów. Świetny jest komfort resorowania - jeśli na szutrowych, chwilami usianych dziurami drogach w kabinie panował spokój, to znaczy, że praktycznie żaden asfalt nie będzie dla Yeti zaskoczeniem. Natomiast największe wrażenie robi to, że w zakrętach przechyły wysokiego nadwozia są bardzo niewielkie.
