Suzuki Ignis: mały wielki wóz - TEST

Przyznajmy uczciwie, że popyt na minisamochody z napędem 4x4 jest u nas raczej niewielki – trzeba mieć specyficzne potrzeby, żeby takie auto kupić i wydać na nie prawie 76 tys. zł (tyle kosztuje nabogatsza wersja Ignisa). Tego typu pojazdy dobrze sprawdzają się głównie w górach, na wąskich drogach i w ciasno zabudowanych miejscowościach. Stąd ich popularność w Szwajcarii, we Włoszech czy w Austrii.

Suzuki Ignis - Czołg o przyjaznym nastawieniu 

Lekki Ignis nie zakopuje się w grząskim terenie, a do tego okazuje się superoszczędny i w mieście, i poza nim

Niewielkie zmiany w nadwoziu Ignisa (nowe osłona chłodnicy, zderzaki, kolory) nie zmieniają obrazu całości. Małe Suzuki, z rozstawionymi niemal w rogach nadwozia kołami i pudełkowatą karoserią, która wygląda, jakby została nałożona na podwozie mniejszego samochodu, wciąż przypomina miniczołg. Tyle że to czołg uroczy i przyjazny, taki bardziej z parady miłości niż wojskowej. Krótkie i wysokie nadwozie ma w sobie coś z kei-carów, czyli miniaut sprzedawanych głównie w Japonii. W ich wypadku również liczy się jak najbardziej efektywne wykorzystanie przestrzeni. W kabinie Ignisa bez problemu mieszczą się cztery dorosłe osoby. Kłopotów z ilością miejsca na kolana ani tym bardziej nad głową nie ma. W podróż każdy pasażer może wziąć najwyżej plecak, bo z tyłu zostało miejsce na 204-litrowy schowek (w wersji bez 4x4 ma 267 l), ale nie na bagażnik z prawdziwego zdarzenia. Jednak praktyczna odpowiedź Ignisa na ewentualne potrzeby transportu towarów, a nie ludzi, to przesuwane tylne siedzenia, które można również złożyć. Wtedy, zamiast o schowku, możemy już mówić o bagażniku. Na przednich fotelach siedzi się trochę jak na krzesłach. Nie zapewniają w zasadzie żadnego podparcia z boku, ale nie jest ono potrzebne, bo inżynierowie od układu napędowego i zawieszenia postarali się o to, by Ignis w czasie jazdy nie narażał pasażerów na znaczne przeciążenia.

Fot. Jacek Hanusz Prosta obsługa, bardzo trwałe materiały, dużo schowków – kabina Ignisa
Fot. Jacek Hanusz System kontroli zjazdu i wjazdu oraz system regulujący siłę napędową na luźnych nawierzchniach do 30 km/h	Fot. Jacek Hanusz „oczy” Ignisa rozpoznające przeszkody i ludzi	Fot. Jacek Hanusz Pojemność schowka za plecami pasażerów można regulować

Suzuki Ignis - Waga piórkowa

Wracając do kabiny, dużym plusem jest świetna widoczność w przód i na boki oraz  nieskomplikowana obsługa urządzeń. Niezłe wrażenie robią materiały – owszem, plastiki są twarde, ale nie wyglądają tandetnie. Stacja multimedialna Boscha zapewnia dostęp do nawigacji, połączenie bluetooth, interfejsy Android Auto/Apple CarPlay i wyświetla dobrej jakości obraz z kamery cofania.
Moc wolnossącego silnika 1.2 wspomaganego przez niewielką jednostkę elektryczną, która potrafi wytworzyć moment obrotowy 50 Nm, nie jest zbyt wysoka, ale zbyt wysoka nie jest też masa własna Ignisa. Waży on, w wersji z napędem na cztery koła i z pełnym wyposażeniem, zaledwie 940 kg! Maksymalny moment obrotowy o wartości 107 Nm jest osiągany dość wcześnie, bo już przy 2800 obr/min. W tych okolicach silnik czuje się całkiem dobrze, napędzając Ignisa z taką siłą, jakiej można spodziewać się po jednostce o niedużych pojemności i mocy. Przy prędkości miejskiej wstydu jednak nie ma, autem da się ruszyć żwawo (dzięki dodatkowej porcji siły dostarczanej przez jednostkę elektryczną), zwłaszcza że uślizg kół nie występuje. Do 120 km/h w aucie można nawet swobodnie rozmawiać. Podobno Ignis rozpędza się do 165 km/h, jednak już przy 140 km/h w kabinie robi się zbyt głośno, by mieć ochotę to sprawdzać.

Fot. Jacek Hanusz

System „miękkiej hybrydy” pracuje dzielnie, by zbierać energię kinetyczną za każdym razem, kiedy kierowca zdejmuje nogę z gazu – auto wyraźnie wtedy przyhamowuje. Silnik, oczywiście tylko na biegu jałowym, gaśnie od 15 km/h km/h, podczas toczenia. Efekt to zużycie paliwa wynoszące około 5,5 l/100 km, co ciekawe, niezależnie od tego, czy jeździmy w mieście czy poza nim. Apetyt Ignisa rośnie do 6 l/100 km przy prędkości 120 km/h.
W zakrętach małe Suzuki, mimo przechyłów nadwozia, uparcie trzyma się drogi. Tłumienie nierówności okazuje się przeciętne, zawieszenie przenosi wstrząsy do kabiny – po części dlatego, że z tyłu, zamiast belki skrętnej, wersja 4x4 ma sztywną oś z wleczonymi amortyzatorami. Za to 18-centymetrowy prześwit pozwala bez strachu zjechać na nieutwardzoną drogę. Mały Ignis to wielki wóz.

zobacz galerię