Test długodystansowy Nissana Qashqai+2: Dzielnie do mety

Na liście zarejestrowanych nowych aut w 2011 roku w Polsce Nissan Qashqai zajmuje wysokie, szóste miejsce. I specjalnie nas to nie dziwi – do ostatnich kilometrów połowy dystansu testowy egzemplarz radzi sobie bez zarzutu. Co nieco możemy już o Qashqaiu powiedzieć.

Crossover Nissana sprawdza się świetnie jako auto rodzinne. Pięciu pasażerów podróżuje nim całkiem wygodnie, dwaj dodatkowi, którzy mogą zabrać się na doczepkę korzystając z foteli zamontowanych w bagażniku, raczej nie zaliczą podróży do najwygodniejszych. Zawsze to jednak jakiś pomysł, na krótką przejażdżkę po imieninach u cioci. Z „rodzinnych względów” lepiej jednak wybrać wersję z ciemniejszym odcieniem tapicerki – jest bardziej odporna na nieuniknione ślady obecności na pokładzie dzieci. Doskonale natomiast sprawdza się szklany dach – dzięki niemu w kabinie jest dużo więcej światła. Na uwagę zasługują również fotele – mimo przykrótkich siedzisk, nawet długa podróż nie odciska piętna na podudziach. Być może jest to wynik stosunkowo wysokiego umiejscowienia tychże foteli. Nikt też nie skarży się na bóle kręgosłupa – nawet podczas ciągłej podróży: od pełnego baku do rezerwy.

Wnętrze jest funkcjonalne, ale ekran nawigacji powinien być wyżej	Średnie spalanie 8 l/100 km na trasie o długości 914 km to, w przypadku Qashqaia, powód do zadowolenia
Wnętrze jest funkcjonalne, ale ekran nawigacji powinien być wyżej	Średnie spalanie 8 l/100 km na trasie o długości 914 km to, w przypadku Qashqaia, powód do zadowolenia

Kierowcy zwykle narzekają na dwa elementy. Pierwszy to nisko umieszczony ekran nawigacji – utrudnia śledzenie wskazań „pilota”. Bardzo pomogłoby wyświetlanie wskazań nawigacji na ekranie między zegarami, ale producent nie przewidział takiej możliwości. Drugi denerwujący element to nieosłonięty obiektyw kamery cofania – była wiecznie brudna, więc bezużyteczna. To, w połączeniu z brakiem czujników parkowania i sporymi gabarytami nadwozia, niektórym mocno utrudnia manewrowanie.

Spore wymiary auta obiecują odpowiednio proporcjonalną przestrzeń bagażową. Tu jednak Qashqai+2 przegrywa z konkurencją i właśnie owo „+2” trzeba za to winić. Fotele chowane w podłodze zabierają sporo miejsca, przez co do pojemności bagażnika np. Outlandera Qashqaiowi brakuje aż 90 litrów. Z kretesem natomiast Nissan przegrywa z dłuższą o zaledwie 4 cm Skodą Octavią Scout. Różnicę między możliwościami obu aut mieliśmy okazję odczuć już wcześniej. Dwanaście kół, które wykorzystaliśmy do przygotowania materiału o aluminiowych obręczach, bez problemu dotarło do adresata testowym Scoutem; Qashqaia zaś przy transporcie kół do redakcji musiał wesprzeć kurier. Co by jednak nie mówić, 450 l to przestrzeń wystarczająca, by spakować się na dłuższą wycieczkę.

I podczas takiej właśnie wyprawy nasz Nissan mógł pochwalić się świetnymi osiągami – dwulitrowy silnik wysokoprężny, współpracujący z sześciobiegową przekładnią mechaniczną (zestawienie już nieoferowane – teraz „manuala” zastąpiła sześciobiegowa przekładnia automatyczna) w czasie spokojnej podróży ze średnią prędkością 106 km/h zadowala się średnim zużyciem paliwa na poziomie poniżej 7 l/100 km.

Niestety, polskie drogi rzadko pozwalają na spokojną jazdę ze stałą prędkością, więc w praktyce średnie zużycie paliwa w całym teście wyniosło 8,6 litra na 100 km. Wysokość samochodu negatywnie odbija się na zużyciu paliwa podczas podróży z prędkościami autostradowymi – przy jeździe ze stałą prędkością 140 km/h zużycie oleju napędowego podskakuje do 9 litrów, a z powodu szumu powietrza na pokładzie robi się na tyle głośno, że korzystanie z fabrycznego zestawu głośnomówiącego staje się praktycznie niemożliwe.

Wyciąg z opinii: „Elementy układu kierowniczego i zawieszenia nie wykazują nadmiernego zużycia”

Minusy związane z eksploatacją Qashqaia tracą na znaczeniu, gdy zestawi się je z wydatkami, jakie ponieśliśmy. Zdążyliśmy pokonać niewiele ponad 36 tysięcy kilometrów i w tym czasie auto nie zawiodło nas ani razu. Żadnych problemów z elektryką, hamulcami, niepokojących stuków w zawieszeniu – dopiero podczas wizyty u rzeczoznawcy okazało się, że jeden amortyzator ma wyciek. To, jak się okazuje, żadna niespodzianka – na ten słaby punkt często wskazują na forach internetowych właściciele Qashqaia. Poza tym nasz testowy egzemplarz nie zaliczył żadnej wpadki. Ciekawe, czy równie dobrze sprawowałby się przez kolejne 14 tysięcy kilometrów, których zabrakło do długodystansowej pełni szczęścia.  

7 miejsc siedzących
wygodne fotele
intuicyjna obsługa
dobry komfort resorowania
bezawaryjny

stosunkowo mały bagażnik
wysokie zużycie paliwa w mieście
tapicerka podatna na zabrudzenia