Toyota AE86: Kult z niczego

Pewnie w chwili wprowadzenia do sprzedaży piątej generacji modelu Corolla nikt w zarządzie Toyoty nie spodziewał się, że jego dwie wersje zawojują serca fanów szybkiej jazdy. Dla nich, od lat 70. produkowano Celicę. A jednak...

Bohater z komiksu
Takumi Fujiwara jako nastolatek zaczął codziennie o 4 nad ranem wozić serpentynami na zboczu góry Akina tofu – ser z mleka sojowego – z rodzinnej wytwórni do hotelu. Zwykły chłopak, w zwykłej Toyocie. Jeździł przez lata, doskonaląc technikę i wykręcając coraz lepsze czasy. Na tych samych odcinkach wieczorami odbywały się nielegalne wyścigi lokalnych drifterów, do których Takumi nigdy się nie zaliczał. Ale gdy przypadkiem wziął udział w jednym z takich pojedynków, jego życie zmieniło się na zawsze. Tak w dużym uproszczeniu zaczyna się historia głównego bohatera mangi Initial D – japońskiego komiksu, którego pierwszy odcinek w 1995 roku pojawił się w młodzieżowym tygodniku Young Magazine. Młodzi Japończycy szybko zaczęli utożsamiać się z bohaterami tej serii, z ich zwykłym życiem, codziennymi problemami i radościami. I z ich zwykłymi- niezwykłymi autami.

86 to po japońsku hachi roku – i tak często nazywane jest to auto.

Toyota jakich wiele
Główny bohater Initial D jeździł Toyotą Sprinter Trueno z 1986 roku, czyli odmianą Corolli piątej generacji o oznaczeniu AE86 – ostatniej Corolli z napędem na tylną oś. I to był klucz do przyszłego fenomenu tego modelu – samochód ważył niecałą tonę, miał prostą konstrukcję, a gdy Initial D stało się popularne, miał już 10 lat, więc był tani i łatwo dostępny. Gdyby chcieć go umiejscowić w polskiej rzeczywistości, można by powiedzieć, że to takie BMW E30 przed 10 laty.

W mandze temat tego auta potraktowano bardzo poważnie – wiadomo, że początkowo napędzał je 150-konny silnik 1.6 o oznaczeniu 4A-GE, a potem zmodyfikowany przez sportowy dział Toyoty – TRD – 240-konny silnik o oznaczeniu 4A-GELU. Oznaczenia te nie są dla nas istotne, ale pokazują jaki poziom szczegółowości uwzględnili twórcy Initial D. W międzyczasie dowiadujemy się szczegółowo, jakie modyfikacjie przechodził samochód Takumiego, a także co siedziało pod maskami aut pozostałych bohaterów.

Dla fanów mangi każdy z tych szczegółów miał znaczenie. Bo dzięki nim mogli sami budować podobne samochody. I uczyć się driftingu – widowiskowej sztuki jazdy w kontrolowanym poślizgu. A i o niej samej można się było z Initial D dowiedzieć sporo – kolejne odcinki zawierały szczegółowe opisy różnych technik jazdy i opowiadały, co dzieje się z samochodem podczas poślizgu w różnych warunkach.

Dziś – ze świecą szukać
Szczęśliwcy, którzy mieli okazję pojeździć tym modelem podkreślają, że to wciąż świetne auto do nauki techniki jazdy w poślizgu. Nie za mocne, świetnie wyważone i łatwe w prowadzeniu. Niestety – szansa na zakup AE86 w dobrym stanie w Polsce jest dziś niewielka. O tym, że sprawa jest niełatwa niech świadczy fakt, że polski importer, szukając egzemplarza do odbudowy porzucił plany odnalezienia auta w wersji Sprinter Trueno, z unoszonymi przednimi reflektorami i musiał zadowolić się widoczną na zdjęciach popularniejszą, ale wciąż rzadką wersją Corolla Levin, ze standardowymi reflektorami.

W Europie też niełatwo znaleźć AE86 – na www.mobile.de, popularnej wyszukiwarce samochodów używanych, natrafiliśmy na trzy sztuki. Najtańsza – do renowacji za 4 tysiące euro (ok. 16 tys. zł), Corollę Levin po renowacji wyceniono na 11 tysięcy euro (ok. 45 tys. zł). Można polować na auta ze Stanów, ale te też nie są tanie – odrestaurowane egzemplarze, utrzymane w klimacie Initial D, bez uwzględnienia kosztów transportu, wyceniane są nawet na 20 tysięcy dolarów (ok. 60 tys. zł).

GT86 – godny następca
Lekkie auto, o nieskomplikowanej konstrukcji i z napędem na tylną oś, a do tego w przystępnej cenie – to dziś rzadkość. Do niedawna na tej krótkiej liście była Mazda MX-5 i BMW serii 1, dopóki w ofercie miało silniki bez turbodoładowania. Dwa lata temu Toyota do spółki z Subaru pokazała model GT86, który spełnia wszystkie powyższe założenia. A do tego jest nieprzesadnie mocny (napędzany dwulitrowym bokserem o mocy 200 KM), znakomicie wyważony i bajecznie prosty w prowadzeniu w poślizgu. I z w pełni wyłączalnym, a nie tylko usypialnym, jak w większości aut, układem ESP. A do tego, w przeciwieństwie do AE86, ma jedną, wielką zaletę – jest świetnie wyglądającym, sportowym coupé, a nie kanciastym hatchbackiem o aparycji trzydrzwiowego Poloneza.

Aż dziwne, że poza Japonią i USA model ten wcale nie sprzedaje się rewelacyjnie. W Europie większym zainteresowaniem cieszą się tutejsze, szybsze hothatche z mocniejszymi benzynowymi silnikami z turbodoładowaniem. Ale Toyota z Initial D wcale nie była najmocniejsza ani najszybsza. Dopiero w połączeniu z utalentowanym i pracowitym Takumim tworzyła zestaw nie do pokonania. Ciekawe, czy jakiś specjalista od marketingu podchwyci temat i będzie próbował przedłużyć pamięć o GT86, budując wokół niego kolejną wciągającą historię. Kto wie, może za parę lat...

Adam Majcherek

amis

zobacz galerię