Twarda sztuka

3 827 litrów, 50 060 km i 150 dni - tak można podsumować dokonania Skody Roomster podczas naszego testu długodystansowego. I choć jest nowym modelem, spisała się jak stary wyga.

To był 14 lipca, środek gorącego, zeszłorocznego lata. W Poznaniu przed siedzibą Skody czekał na nas Roomster. Niebieski metalizowany lakier błyszczał nowością, na liczniku widniało 1586 km, a wewnątrz pachniało fabryką. Samochód, który swoim wyglądem od razu podzielił redakcję na dwa obozy "nie wiedział" jeszcze, że pierwsze wżyciu 50 000 km przyjdzie mu pokonać w iście sprinterskim tempie.

Ale po kolei. Skody Roomster nie da się w żaden sposób zaszufladkować. Mierzący 4205 mm długości pojazd można przyrównać do typowych kompaktów. Szerokością (1684 mm) zahacza o klasę aut małych, a wysokością (1607 mm) - o klasę minivanów. Jednym słowem - taki motoryzacyjny miszmasz. Widać to we wnętrzu auta, które z przodu oferuje wystarczającą ilość miejsca dla kierowcy i pasażera, z tyłu ogromną przestrzeń na nogi, a za drugim rzędem siedzeń - przepastny kufer. Niestety, zbyt mała szerokość sprawia, że wnętrze jest za wąskie, co niejednokrotnie odczuliśmy podróżując z tyłu w trójkę. Osobnik skromnego wzrostu, zasiadający pośrodku, musi się zmagać także z trzypunktowym pasem wyrastającym z dachu i ocierającym szyję.

Koszty eksploatacji - stałe za 1 rok*

Widoczność z miejsca kierowcy to nie jest mocna strona Roomstera. O ile do zdecydowanie opadającej maski i szerokich słupków przednich we współczesnych autach zdążyliśmy już przywyknąć, o tyle charakterystycznie zaokrąglone drzwi to pewne novum. W tym przypadku styliści z Mlada Boleslav najwyraźniej nie dogadali się ze specami od ergonomii, bo każde włączanie się do ruchu (przy maksymalnie przesuniętym do tyłu fotelu kierowcy) wiąże się z koniecznością oddania pokłonu im i desce rozdzielczej. A może o to chodziło?

Trudy testu bez problemu zniosło wnętrze auta. Jasna tapicerka siedzenia kierowcy trochę zmieniła swój odcień, jednak nigdzie się nie poprzecierała ani nie pomarszczyła. Plastiki także okazały się odporne na intensywne użytkowanie. Jedynie od czasu do czasu spod deski rozdzielczej, z okolic schowka, na nierównościach wydobywały się delikatne stuki.

Trzeba było się pogodzić z tym, że 1,6-litrowy silnik nie jest najlepiej wyciszony i ma trochę za duży apetyt na paliwo, który sami zresztą mocno pobudzaliśmy. Wziąwszy pod uwagę fakt, że dziennie auto pokonywało 334 km (!), czyli przykładowo dystans dzielący Wrocław od Warszawy, tempo z jakim poruszała się Skoda nie mogło być wolne. Średnie spalanie w czasie testu wyniosło 9,3 l/100 km, przy czym większość kilometrów przypadała na drogi pozamiejskie. Jednostka napędowa niebieskiej Skody odwdzięczyła się za to bezawaryjną eksploatacją. Nawet przy kilkustopniowym mrozie silnik brał się żwawo do pracy, a powietrze lecące z kratek nawiewu stawało się ciepłe już po niespełna dwóch minutach. Olej płynący w arteriach silnika wraz z filtrem wymienialiśmy, zgodnie z zaleceniami producenta, dwa razy - przy przebiegu 17 262 km (serwis olejowy) i w czasie przeglądu po 30 000 km. Osiągi, mierzone zarówno na początku, jak i pod koniec testu, okazały się lepsze od tego, co podaje producent. Przyspieszenie od 0 do 100 km/h w czasie pierwszych pomiarów wyniosło 10,6 s, by pod koniec testu zmniejszyć się o 0,2 s. I to na oponach zimowych, które wymieniliśmy przy przebiegu 37 816 km, czyli na początku listopada.

Koszty eksploatacji w rozłożeniu na różne okresy*

Statystyka i technika

Kolejne kilometry pokonywane ciurkiem po polskich drogach (i nie tylko) pozwoliły poznać Roomstera na wylot. Z upływem czasu coraz bardziej się do niebieskiej Skody przekonywaliśmy. Owszem, w zakrętach przechyla się ona dość wyraźnie, jednak pewnie trzyma zadany tor jazdy. Z jednym "ale" - wyrośnięta karoseria jest podatna na podmuchy wiatru bocznego.

Pierwsze obawy o to, czy inżynierowie Skody przyłożyli się do pracy, pojawi- ły się przy 5 012 km przebiegu, wraz ze stukami w przednim zawieszeniu. Okazało się, że winę za ten stan rzeczy ponoszą łączniki stabilizatora, które wymieniono wkrótce w ramach gwarancji (przy przebiegu 7457 km) i hałas ustał. Kolejne niepokojące dźwięki z przodu zaczęły się wydobywać "w okolicach" 17 417 km. Diagnoza nie pozostawiła złudzeń - łączniki stabilizatora. Serwis czeskiej marki usunął usterkę, gdy ciekłokrystaliczny licznik przebiegu wskazywał 23 745 kilometrów. Wtedy też wymieniono uszkodzoną pompkę spryskiwacza szyb.

Do autoryzowanego serwisu Roomster trafił kolejny raz na przegląd po 30 000 km. W wykazie wykonanych czynności widniały tylko dwie pozycje: wymiana oleju i kabinowego filtra węglowego klimatyzacji.

W trosce o kondycję naszego niebieskiego długodystansowca dwa razy wysłaliśmy go na kontrolę do rzeczoznawcy - w połowie testu (niedługo przed przeglądem po 30 000 km) i gdy się z nim rozstawaliśmy. Za pierwszym razem nasze zastrzeżenia wzbudziły zgięty wspornik tylnej belki (uszkodzenie mechaniczne), nieszczelność skrzyni biegów i zbieżność przedniego prawego koła, którego wartość nie mieściła się w normie producenta. Ku naszemu zdziwieniu, drugie badanie samochodu nie wykazało żadnych "odchyleń od normy". Widocznie wyżej wymienione usterki zostały usunięte przez autoryzowany serwis czeskiej marki, który wiedzę o nich wolał zachować tylko dla siebie.

Dane testowe

Przeglądy i naprawy

Czy Roomster to nowicjusz? Sposób, w jaki spisywał się na dystansie 50 000 km nie pozwala tak go określić. Niedręczony chorobami wieku dziecięcego typowymi dla wielu nowych konstrukcji, w bardzo dobrej kondycji dotarł do końca testu. I gdyby nie łączniki stabilizatora w przednim zawieszeniu przejętym od Fabii, można by powiedzieć, że zdał go na piątkę. Dobrej opinii o kondycji auta nie są w stanie zepsuć także wykryte przez nas usterki, które w większości, prócz nieszczelności skrzyni biegów, były wynikiem złego stanu polskich dróg.

W końcu Skoda Roomster to sprawdzona technika Volkswagena w nowiutkim nadwoziu.

Tekst: Maciej Struk
Zdjęcia: Tomasz Jaźwiński, Paweł Łapot