Zimny chów

To był piątek, 14 października 2005 roku. Licznik testowego Mitsubishi Colta 1.3 wskazywał przebieg 5 km. Biedactwo, jeszcze nie wiedziało co je czeka. My też nie wiedzieliśmy. Wprawdzie zapowiadano śnieżną i mroźną zimę, lecz prognozy długoterminowe nauczyliśmy się traktować jak wróżenie z fusów. Ale wiedzieliśmy coś, czego testowe Mitsubishi nie wiedziało - w ciągu pół roku przejedzie taki dystans, jaki inne Mitsubishi pokonują w okresie około czterech lat. A do tego jeszcze te nasze ciężkie nogi. Jak już testować, to porządnie.

Colt szybko wpadł w oko kobietom, które dały się uwieść podświetlanym na zielono półprzezroczystym elementom deski rozdzielczej, wielkim lusterkom zewnętrznym i zwinności w miejskim ruchu. O tym, jak bardzo kobiety kochają małego Colta, przekonałem się w korespondencji od jednej z nich, oburzonej moim utyskiwaniem na łazienkowy design deski rozdzielczej.

Oberwało mi się też za szaloną jazdę z Wrocławia do Warszawy, kiedy to napisałem, że "wyciskałem" z Colta 180 km/h. Ludzie, przecież ja to robię dla Was! Choć nie chroni mnie żaden immunitet i nie pobieram diet na utrzymanie biura. Dzięki mnie dowiedzieliście się, że to maleństwo z równie małym silnikiem może "wciągnąć" nawet 15,6 l na 100 km. Oczywiście przy spełnieniu jednego warunku - pedał gazu jest cały czas wciśnięty w podłogę. Poza tym przekonałem się, że nawet przy takiej prędkości Mitsubishi Colt świetnie trzyma się drogi a jego układ kierowniczy jest bardzo dobry.

Testowy Colt zaliczył też typowe porównanie, stając do walki z Fiatem Grande Punto i Toyotą Yaris. Zajął trzecie miejsce, bo m.in. nie mógł pochwalić się dobrą elastycznością, choć znakomicie rozpędzał się od zera do setki. Poza tym jego silnik nie należy do najoszczędniejszych - podczas jazdy po mieście spalał średnio 9,2 l/100 km. A na dystansie 50 000 km zużył przeciętnie 8,3 l/100 km. A przecież ten silnik ma 1,3 l pojemności.

Podobała mi się możliwość wymontowywania foteli tylnego rzędu. Kilka razy wykorzystałem to, by usiąść i łapać pierwsze promienie wiosennego słońca, lub przewieźć nieco większy ładunek. Bo umieszczenie go w bagażniku o pojemności ledwie 220 l graniczyłoby z cudem. Czasami, przy mniejszym bagażu, wystarczyło przesunąć tylne fotele do przodu. To rozwiązanie jest godne polecenia.

Koszty w rozłożeniu na różne okresy*

Statystyka i technika

W jedną z ostatnich podróży Mitsubishi Colt udał się w kierunku Krakowa z dwojgiem starszych ludzi na tylnych siedzeniach. Kilka lat jeździli oni Coltem poprzedniej generacji. Stwierdzili, że w nowym jest zaskakująco sporo miejsca z tyłu. Ale zauważyli także, że poprzedni miał bardziej sportowy charakter. Nie przypadła im też do gustu stylistyka karoserii nowego Colta. Warto posłuchać i takich opinii.

Czas przejść do dolegliwości, które nie ominęły testowego Colta. Już po pierwszych pięciu dniach, a w tym czasie samochód przejechał prawie 2400 km, pojawiły się niepokojące stuki, dobiegające gdzieś z tylnej części podwozia. Wkrótce okazało się, że przyczyną było uszkodzenie tylnego prawego amortyzatora. Samochód trafił do autoryzowanego serwisu, gdzie dokonano wymiany amortyzatora w ramach gwarancji. Biorąc pod uwagę, że sprawność tego typu elementów ma wpływ na bezpieczeństwo, testowy Colt otrzymał żółtą kartkę.

W tym samym czasie zaczęły się też problemy ze schowkiem przed fotelem pasażera - plastikowa blokada odmówiła posłuszeństwa i schowka nie dało się zamknąć. Można z tym jeździć, ale takie drobne niedociągnięcia potrafią uprzykrzyć życie.

Blokadę schowka naprawiono w ramach gwarancji i od tego czasu trzeba było przyłożyć sporo siły, żeby go otworzyć. Ale przynajmniej już się nie zepsuł do końca testu. Od tamtej pory skończyły się też problemy z samochodem.

Od czasu do czasu testowego Colta dopadały drobne urazy, będące efektem braku rozwagi kierujących - nie zawsze tych, którzy siedzieli za kierownicą Mitsubishi. Samochód kilka razy został delikatnie uderzony i obtarty.

Mroźną i śnieżną zimę testowy Colt zniósł bez najmniejszych awarii, jakby stworzono go do tak zimnego chowu. Wraz z odwilżą nadeszła próba wytrzymałości układu zawieszenia.

Osiągi zmierzone w teście

Najbardziej ucierpiało ogumienie. W tak małym bagażniku jak u Colta nie udało się wygospodarować miejsca na koło zapasowe, dlatego auto wyposażono w sprężarkę oraz preparat uszczelniający. Dziury w polskich drogach potrafią do tego stopnia zniszczyć oponę, że nie pomo- że cały bagażnik środków uszczelniających - to rozwiązanie sprawdza się jedynie przy drobnych przebiciach opony.

Gdy testowy Colt przejechał ponad 50 000 km, rzeczoznawca ocenił jego stan techniczny i ustalił wartość końcową. W ciągu półrocznej eksploatacji na dystansie 50 000 km cena samochodu spadła z 49 090 zł do 28 200 zł - na tyle wyceniono auto, noszące liczne ślady intensywnej eksploatacji. Gdybyśmy usunęli wszystkie usterki i uszkodzenia, końcowa wartość Colta wyniosłaby 37 700 zł.

Przeglądy i naprawy

Tekst: Jarosław Maznas
Zdjęcia: Tomasz Jaźwiński