Historia Toyoty Hilux rozpoczęła się poza budynkiem Toyota Motor Corporation. Korzenie najbardziej znanego na świecie pickupa sięgają firmy Hino Motors, która w 1967 roku dołączyła do Toyota Goup.
Hino było w swoim czasie jednym z najbardziej zasłużonych japońskich producentów samochodów. W jego ofercie znajdowała się między innymi chętnie kupowana półciężarówka o nazwie Briska. Na bazie właśnie tego modelu, a także małego pickupa Toyota Stout Light, Toyota postanowiła stworzyć nowe auto ze skrzynią ładunkową.
Pierwsza generacja – początek (1968–1972)
Owocem współpracy Toyoty i Hino stała się zaprezentowana w 1968 roku nowa półciężarówka o nazwie Hilux. Model ten otrzymał kod nadwozia N10. Projekt był opracowany przez inżynierów Toyoty, ale produkcja odbywała się w fabryce Hamasu Hino Motors.
Hilux powiększył ówczesny asortyment pickupów oferowanych przez Toyotę do czterech różnych modeli. Do tej pory w salonach można było znaleźć użytkową wersję modelu Corona oraz model Masterline (Crown). Ich konstrukcja była jednak oparta na wersjach osobowych i Toyota szybko wycofała je ze swojej oferty. Gamę pickupów zamykała prosta, surowa Toyota Stout Light, produkowana do 1989 roku.
Konstrukcja nowego modelu Toyoty została osadzona na ramie. Samochód miał tylny sztywny most na resorach piórowych, niezależne przednie zawieszenie i pojedynczą kabinę. Pod maską znalazł się czterocylindrowy silnik benzynowy o pojemności 1,5 litra, a napęd przekazywany był na tylne koła za pomocą czterobiegowej ręcznej przekładni.
Niecały rok po premierze samochodu producent wprowadził na rynek Hiluxa z dłuższym rozstawem osi. W 1971 roku pojawiła się jednostka 1,6 litra, która zastąpiła podstawowy silnik. Na rynku północnoamerykańskim Hilux był wyposażony w większe jednostki napędowe o pojemności 1,9 lub 2,0 litra, a nadwozie występowało tylko w wersji krótkiej.
Komentarze