Wodorowa Toyota FCV: Wodór na młyn

Chociaż jazda na wodór (który należy do 10 najczęściej występujących pierwiastków na świecie) i powietrze, brzmi jak sen szalonego naukowca, podchody producentów do tego rodzaju napędu trwają już kilkanaście lat. Nie jest to łatwy temat, choć wodór można bardzo ekologicznie wyprodukować – np. z energii uzyskanej z elektrowni słonecznych czy wiatrowych albo z biomasy.

Wodór ma też wyższą gęstość energetyczną niż tradycyjne akumulatory – co oznacza, że potrafi wytworzyć więcej „kalorii”. Z drugiej strony, trudno go przechowywać (w normalnych warunkach wodór jest gazem, więc łatwo przenika przez inne materiały), a miejsca gdzie można go zatankować w tej chwili liczy się na palcach jednej ręki. Choć to akurat będzie się zmieniać – dostawcy wodoru oraz producenci aut (Mercedes, Nissan, Hyundai i Toyota) mają wspólnie budować stacje tankowania tego gazu, m.in. w Niemczech, Danii, Austrii, we Włoszech czy w Wielkiej Brytanii. Pierwsza taka stacja działa już we Freiburgu w Niemczech, kilkadziesiąt kolejnych powstanie w przyszłym roku. W porównaniu z liczbą tradycyjnych stacji będzie to ułamek ułamka, ale w końcu od czegoś trzeba zacząć...

Przewidywany zasięg auta to 500 km, tankowanie wodoru ma trwać 3 minuty.

Toyota obiecuje, że model FCV będzie normalnym autem klasy średniej – wygodnie pomieści cztery osoby, rozpędzi się do setki w około 10 sekund, a bez tankowania, które ma zająć jedynie trzy minuty, przejedzie nawet 700 km. W dodatku wodorową Toyotę będzie można odpalić nawet przy 30-stopniowym mrozie.

W modelu FCV energia elektryczna wykorzystywana do napędu pochodzi dosłownie z powietrza i wodoru. Wodór dostarczany jest do anody, a powietrze do katody. Elektrony pochodzące z wodoru przechodząc zewnętrznym obejściem poza elektrolitem wykonują pracę tworząc prąd, który zasila silnik. Dzięki wysokiej kaloryczności wodoru aż 83% energii z tego pierwiastka można przekształcić w energię elektryczną – silnik spalinowy ma o połowę mniejszą efektywność. Finalnymi „odpadami” tej reakcji są tylko ciepło i para wodna.

Tył auta wygląda dyskusyjnie, ale zamiast złego CO2 wypluwa tylko wodę

Jeśli napęd wodorowy wciąż kojarzy Ci się z pożarem sterowca Hindenburg, Toyota uspokaja, że zbiorniki są wykonane z włókna węglowego i wytrzymują nacisk ponad 1,5 tony na cm2. W dodatku wodór (jako że jest 14 razy lżejszy od powietrza), w przeciwieństwie do paliw płynnych po wydostaniu się ze zbiornika momentalnie unosi się do góry – co ma być bezpieczniejsze.

Samochody hybrydowe potrzebowały 15 lat, żeby ugryźć widoczny kawałek rynkowego tortu, kiedy do stołu zasiądą auta napędzane wodorem?